Το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PDK) του Massoud Barzani και η Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (UPK) δεν έκρυψαν ποτέ την επιθυμία τους για την προσάρτηση του Κιρκούκ, που θεωρούν ως την ιστορική πρωτεύουσα των Κούρδων, και ορισμένων περιοχών της Μοσούλης. Τα δύο κόμματα, που κυβερνούν διαδοχικά το Κουρδιστάν, κατέστησαν την περιοχή αυτή των πέντε εκατομμυρίων κατοίκων, σχετικά ευημερούσα, δημιουργώντας θεσμούς και Σύνταγμα, τα οποία οι Σουνίτες και Σιίτες αντίπαλοί τους αντιμετωπίζουν με κακό μάτι. Φοβούνται ότι η διευρυμένη αυτονομία ανοίγει την πόρτα της απόσχισης από το Ιράκ. Γεγονός που αρνούνται οι δύο πολιτικοί σχηματισμοί.
Με την προσάρτηση όμως του Κιρκούκ, την οποία ενθάρρυνε κρυφά η κυβέρνηση Μπους, το Κουρδιστάν θα αποκτήσει τον έλεγχο των δεύτερων μεγαλύτερων κοιτασμάτων πετρελαίου του Ιράκ. Εκ του γεγονότος αυτού πηγάζει και ο φόβος της γειτονικής Τουρκίας, καθώς το ιρακινό Κουρδιστάν θα αποκτούσε τις προσόδους, που θα του επέτρεπε μελλοντικά να θέσει τις βάσεις ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους. Για την Άγκυρα, που χρειάζεται να κάνει πολλά με τους δικούς της Κούρδους, πρόκειται για μια απαράδεκτη εξέλιξη, που θα μπορούσε να προκαλέσει στρατιωτική επέμβαση, υπό το πρόσχημα της προστασίας της τουρκόφωνης σιιτικής μειονότητας (500.000 ατόμων περίπου) που κατοικεί στην περιοχή του Κιρκούκ και αντιτίθεται στην προσάρτηση της περιοχής στο Κουρδιστάν.
Με την υιοθέτηση, την περασμένη Τετάρτη, του μελλοντικού κουρδικού Συντάγματος, που προσαρτά την πετρελαϊκή επαρχία του Κιρκούκ στο Κουρδιστάν, επαρχία διεκδικούμενη από τους Τουρκμένους και τους Άραβες, το αυτόνομο κουρδικό Κοινοβούλιο δημιουργεί τις προϋποθέσεις αναζωπύρωσης των διενέξεων στο Ιράκ. Το κείμενο, που θα τεθεί σε δημοψήφισμα στις 25 Ιουλίου, την ημέρα των βουλευτικών εκλογών στο Κουρδιστάν, προβλέπει επίσης την προσάρτηση έντεκα ακόμη περιοχών, που βρίσκονται στις επαρχίες της Ninive (Μοσούλη) και Diyala.