Ο Καραμανλής αλλάζει την ενεργειακή πολιτική στη Σόφια

Η σύντομη παραμονή του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή στη Σόφια είχε στόχο να μειώσει τις πιέσεις και αντιδράσεις εκείνων των παραγόντων που ασχολούνται με τα ενεργειακά, στις τρεις άμεσα εμπλεκόμενες ηπείρους, Ευρώπη, Αμερική και Ασία. Με προσεκτικά λόγια εξάλλου, στην παρέμβασή του στη Σύνοδο Κορυφής για την ενεργειακή ασφάλεια, έδωσε το νέο στίγμα της ελληνικής πολιτικής στο ζήτημα αυτό. Για πρώτη φορά δεν στήριξε τις ρωσικές πρωτοβουλίες για το αέριο (South Stream) των ενεργειακών μας αναγκών αλλά εξισορρόπησε ανάμεσα σ' αυτές και όλες τις άλλες που "τρέχουν" ταυτόχρονα (Nabucco, GTI, κλπ). Κυρίως όμως υπογράμμισε ότι υπάρχει στροφή στην εξασφάλιση φυσικού αερίου με εισαγωγή του σε υγρή μορφή.
Η διαφοροποίηση αυτή είναι προφανές ότι ικανοποιεί τις ΗΠΑ και θα μειώσει δραστικά τις πιέσεις τους σχετικά με τη "μονοπωλιακή" εξάρτηση των ενεργειακών μας αναγκών από τη Μόσχα. Ταυτοχρόνως, αν κι έχει μιρκότερο ειδικό βάρος, ικανοποιεί και μια σειρά χωρών- μελών της ΕΕ, που είχαν διαφορετικές θέσεις στο ζήτημα. Αυτή η στροφή όμως δεν περιέχει "αποκλεισμό" της Μόσχας. Αφήνει απλά όλες τις πιθανότητες ανοικτές. Όπως και η συμφωνία για να υπάρξει δεύτερη γραμμή μεταφοράς ηλεκτρικού με τη Βουλγαρία αν και προσωρινά βοηθά τη γείτονα, στο μέλλον και στο βαθμό που η Σόφια προωθεί έργο ατομικού εργοστασίου ενέργειας, θα στηρίξει και τις δικές μας δομές.
Το σημαντικό της ανακοίνωσης του πρωθυπουργού αφορά το "υγροποιημένο αέριο". Δεν πρόκειατι για καινούργια πηγή. Ήδη εισαγουμε από την Αλγερία και μικρότερες ποσότητες από Αίγυπτο. Αλλά η υπογράμμιση του ενδιαφέροντος συνδέεται και με άλλους, πολιτικούς παράγοντες.
Πρώτον θα ενισχυθεί το τμήματα της ναυτιλίας μας που σχετίζεται με τις συγκεκριμένες μεταφορές. Δεύτερον, η Αίγυπτος την επόμενη διετία θα αυξήσει δραματικά την σχετικά παραγωγή τόσο με την ανάπτυξη των πηγών της στη Μεσόγειο, όσο και την κατασκευή νέων σταθμών υγροποίησης του φυσικού αερίου. Και, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι την ίδια ζών Τη είναι και τα υπό εκμετάλλευση Κυπριακά πεδία φυσικού αερίου. Επίσης η διαφοροποίηση αυτή αφορά κι πάλι έμμεσα τη Μόσχα. Η Gazprom έχει αγοράσει τα δικαιώματα πώλησης του Αλγερινού φυσικού αερίου για κάποιες δεκαετίες. Τέλος, αν πραγματοποιηθεί το "χτίσιμο" του νέου Ιρανικού αγωγού φυσικού αερίου από το Ιράν, μέσω Ιράκ και Συρίας τότε η Ταρτούς ή η Λαττακεια θα αποτελέσουν πλησίστιο Μεσογειακό λιμένα, φόρτωσης υγροποιημένου φυσικού αερίου με αποδέκτη ελληνικές εγκαταστάσεις αποθήκευσης του [υπό τον όρο ότι ο Γ. Σουφλιάς θα εντάξει παρόμοια έργα στοπρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων ή ΣΔΙΤ].
Μένει να δούμε την υλοποίηση αυτών των διακυρήξεων...