Το αιφνίδιο ταξίδι του Γ. Παπανδρέου στην Τουρκία

O Πρωθυπουργός, Γιώργος Α. Παπανδρέου, ο οποίος μεταβαίνει σήμερα στην Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να συμμετάσχει στην Άτυπη Συνάντηση Υπουργών Εξωτερικών Διαβαλκανικής Συνεργασίας, θα έχει πριν από τη συνεδρίαση, συνάντηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, κ.κ. Βαρθολομαίο, και μετά τη συνεδρίαση, συνάντηση με τον Πρωθυπουργό της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Αυτό λέει η επίσημη ανακοίνωση που λάβαμε από το ΠΑΣΟΚ κι όχι από το Γραφείο Πρωθυπουργού. Αυτά που δεν λέει όμως η ανακοίνωση είναι τα πλέον σημαντικά. Για παράδειγμα γιατί έπρεπε να πάει ο κ. Παπανδρέου στην Κωνσταντινούπολη, όντας μόλις τριών ημερών πρωθυπουργός σε μια «άτυπη» συνάντηση υπουργών εξωτερικών; Γιατί δέχθηκε να συναντήσει στην κατάσταση αυτή τον τούρκο ομόλογό του κ., Ερντογάν, χωρίς προηγουμένως να έχει υπάρξει –μετά από συζήτηση- ατζέντα του τι θα συζητήσουν; Γιατί αν είναι κοινωνικής φύσης κουβέντα δεν αποτελεί ζήτημα πολιτικής ανακοίνωσης και πρώτο θέμα στα τουρκικά ΜΜΕ…

Καταλαβαίνουμε τον κ. Παπανδρέου ο οποίος από παλαιοτέρα μας έχει συνηθίσει σε ένα είδος «προσωπικής διπλωματίας» με συχνά ταξίδια και συναντήσεις με άλλους ηγέτες αλλά τώρα υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά. Τότε, ό,τι κι αν έκανε υπήρχε πίσω του –αν χρειαζόταν- μια δεύτερη γραμμή άμυνας: εκείνη του Κ. Σημίτη. Σήμερα αυτό δεν ισχύει, γιατί ο ίδιος είναι και πρωθυπουργός. Αυτό που θα πει, δεσμεύει τη χώρα.

Ακούμε επίσης από πηγές της Κωνσταντινούπολης ότι θα επιδιώξει συνάντηση μαζί του ο κ. Μιλοσόσκι, επικεφαλής της διπλωματίας της πΓΔΜ. Δεν γνωρίζουμε αν θα αποδεχθεί την πρόσκληση που του ετοιμάζει ο ίδιος και ο τούρκος ομόλογος του κ. Νταβούτογλου να συζητήσουν οι δύο τους αλλά, είναι ένα ζήτημα που απαιτεί την εξαιρετική προσοχή του. Όχι μόνο για το πώς αυτό θα διερμηνευθεί από τη διεθνή κοινότητα αλλά για τον ίδιο και το ΠΑΣΟΚ, πως θα διερμηνευθεί από τους έλληνες. Θα περιμένουμε φυσικά τα αποτελέσματα αυτών των συναντήσεων που θα πραγματοποιήσει αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να πούμε πως… βιάζεται υπερβολικά! Κι αυτό είναι και το συμπέρασμα στην κύπρο, όλων των πολιτικών παρατάξεων που παρακολουθούν την πορεία του εδώ και τρεις ημέρες, εκφράζοντας ήδη σημάδια αγωνίας…

Το "νέο" κοστούμι της Άγκυρας

Η κυπριακή εφημερίδα «Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ», στο κεντρικό πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της με τίτλο «Ράβουν κοστούμι για την Άγκυρα» και υπότιτλο «Η Κομισιόν συγκαλύπτει τις προσκλήσεις του τουρκικού στόλου σε βάρος μας», αναφέρει τα εξής: «Η Κομισιόν συγκαλύπτει και τις τουρκικές προκλήσεις σε βάρος της Κύπρου στη θαλάσσια περιοχή της χώρας μας. Στο προσχέδιο της Έκθεσης Προόδου για την Τουρκία, το περιεχόμενο της οποίας αποκαλύπτει σήμερα ο ‘Φ’, περιορίζεται να αναφέρει ότι το τουρκικό πολεμικό ναυτικό απλά ‘προσέγγισε’ ιδιωτικά πλοία που πραγματοποιούσαν έρευνες για εντοπισμό κοιτασμάτων πετρελαίου εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σημειώνεται συναφώς ότι στο πρώτο προσχέδιο γινόταν αναφορά σε παρενόχληση, η οποία εξαφανίστηκε ως διά μαγείας στο δεύτερο προσχέδιο. Ο Επίτροπος Διεύρυνσης, Όλι Ρεν, ο οποίος έχει την ευθύνη για τη σύνταξη της έκθεσης αποφεύγει επιμελώς να αναφέρει ότι οι έρευνες πραγματοποιούντο στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας και ότι η παρουσία του τουρκικού πολεμικού ναυτικού δεν συνάδει με την υποχρέωση της Άγκυρας για ‘καλή γειτονία’.
Όπως και στο προσχέδιο του Εγγράφου Στρατηγικής, που αποκάλυψε προχθές ο ‘Φ’, και στην έκθεση Προόδου υπάρχει σαφής τάση αποενοχοποίησης της Τουρκίας και συγκάλυψης των προκλητικών της ενεργειών. Στο προσχέδιο της Έκθεσης Προόδου διατηρείται και η προσπάθεια αθώωσης της Άγκυρας στο Κυπριακό, διά της επισήμανσης ότι ‘η Τουρκία συνέχισε να εκφράζει δημόσια υποστήριξη για εφ' όλης της ύλης διαπραγματεύσεις με σκοπό μια συνολική διευθέτηση του Κυπριακού προβλήματος’.
Η Λευκωσία παρουσιάζεται έντονα ενοχλημένη με τη στάση της Κομισιόν, ενώ είναι αποφασισμένη να μην αποδεχθεί οποιαδήποτε απόφαση το Δεκέμβρη, η οποία θα επιτρέπει στην Άγκυρα να περάσει αλώβητη από την αξιολόγηση της Ε.Ε.».

Όλα τα ονόματα για την ηγεσία της ΕΕ

Σε συνέχεια του ιρλανδικού «ναι», η Ε.Ε. έχει στη διάθεσή της μια χρονική προθεσμία τριών μηνών, προκειμένου να αναζητήσει τα πρόσωπα εκείνα που θα αναλάβουν τις θέσεις του μόνιμου προέδρου του Συμβουλίου και του Ύπατου Εκπροσώπου για τις Εξωτερικές Υποθέσεις, αναφέρει σε άρθρο του ο Jean-Gabriel Fredet, με τίτλο: «Ευρώπη: μάχη για την προεδρεία», στο περιοδικό LE NOUVEL OBSERVATEUR αυτής της εβδομάδας.
Το άρθρο σημειώνει ότι παρά το γεγονός ότι δεν έχουν ξεπεραστεί όλα τα εμπόδια, καθώς εκκρεμεί ακόμη η επικύρωση της Συνθήκης από πλευράς Πολωνών και Τσέχων και προβλέπονται σοβαρές καθυστερήσεις, σε περίπτωση ενδεχόμενης νίκης του ευρωσκεπτικιστή, συντηρητικού David Cameron στις βρετανικές εκλογές του Μαΐου, ο οποίος έχει δεσμευτεί να διεξάγει σχετικό δημοψήφισμα για την Ευρώπη, η νυν προεδρεύσουσα του Συμβουλίου της Ε.Ε. Σουηδία θα επιχειρήσει εντός αυτής της εβδομάδας να προχωρήσει τη διαδικασία για την επικύρωση της Συνθήκης.
Στο πλαίσιο αυτό, ένα ακόμη ζήτημα που εκκρεμεί σχετίζεται με την επιλόγή των δύο προσώπων που θα αναλάβουν τις δύο νέες θέσεις που προβλέπει για την Ε.Ε., η Συνθήκη της Λισσαβόνας, αλλά και τα ονόματα των νέων Επιτρόπων που θα περιστοιχίζουν τον Jose Manuel Barroso, η επανεκλογή του οποίου ως επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής καθιστά ακόμη μεγαλύτερης στρατηγικής σημασίας το ποιοι θα αναλάβουν τις θέσεις του προέδρου του Συμβουλίου και του Ευρωπαίου Υπουργού Εξωτερικών Σχέσεων της Ε.Ε., όπως σημειώνεται.
Για την μεν πρώτη θέση, ακούγονται τα ονόματα του Αυστριακού πρώην Καγκελάριου, Wolfgang Schlüssel, του πρώην Φινλανδού Πρωθυπουργού Paavo Tapio Lipponen, του Ισπανού Felipe Gonzalez, αλλά και του Tony Blair, τον οποίο ευνοεί ο Γάλλος προέδρος Sarkozy και καταβάλλει προσπάθειες να πείσει προς αυτή την κατεύθυνση και τη Γερμανίδα Καγκελάριο Merkel που προτιμά έναν υποψήφιο από το χώρο της ευρωζώνης. Ενώ, για τη θέση του Ύπατου Εκπροσώπου για τις Εξωτερικές Υποθέσεις, έχουν εκφράσει έντονο ενδιαφέρον ο Σουηδός Carl Bildt και ο Γάλλος Hubert Vedrine.
Το άρθρο αναφέρει τέλος, ότι η Γαλλία θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να εξασφαλίσει ένα από τα σημαντικά χαρτοφυλάκια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπως αυτό του Επιτρόπου για την Εσωτερική Αγορά ή για τις Νομισματικές Υποθέσεις, για το οποίο και η Γερμανία εκφράζει ενδιαφέρον.
Στο ίδιο θέμα αναφέρεται και το άρθρο του Jean-Jacques Mevel στη σημερινή LE FIGARO, με τίτλο: «Ο Tony Blair επικρατέστερος στην κούρσα για την προεδρεία της Ευρώπης», όπου μεταξύ άλλων σημειώνεται ότι ο πρώην Βρετανός Πρωθυπουργός θεωρείται μέχρι στιγμής ο πιο αξιόπιστος υποψήφιος για τη θέση του μόνιμου προέδρου του Συμβουλίου της Ε.Ε. Το κυριότερο επιχείρημα έγκειται στο γεγονός ότι ο Blair θα έχαιρε της άμεσης αναγνώρισης τόσο των Η.Π.Α., όσο και του Κρεμλίνου ή της Κίνας, αναφέρει ο συντάκτης. Οι υπόλοιποι υποψήφιοι για τη θέση θεωρούνται κατάλληλοι είτε διότι έχουν την ικανότητα να επιτυγχάνουν τη συναίνεση, είτε λόγω της εμπειρίας τους, δύο κριτήρια που φαίνεται να μη διαθέτει ο Βρετανός υποψήφιος.
Οι «27» έχουν ανάγκη για τις δύο θέσεις-κλειδιά του «προέδρου» και του «υπουργού» τους, μιας ισχυρής φωνής, διευκρινίζεται, και στο πλαίσιο αυτό, η προσωπικότητα των υποψηφίων θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το κύρος και την επιρροή που θα ασκηθεί από πλευράς της Ένωσης, ενώ είναι απαραίτητο στοιχείο να μπορεί να επιτυγχάνει τη συναίνεση και τη συνεργασία μεταξύ όλων.
Το άρθρο καταλήγει αναφέροντας, ότι η «υποψηφιότητα» Blair προκαλεί επί του παρόντος στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες όλο και λιγότερο ενθουσιώδη υποστήριξη. Ωστόσο, η επιλογή θα πραγματοποιηθεί μεταξύ Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων, και όπως επισημαίνεται από το Παρίσι έως το Βερολίνο και από τη Μαδρίτη έως τη Βαρσοβία, κανείς δεν έχει ακόμη πει την τελευταία του κουβέντα.