29 Μαΐ 2009

Έφυγε ένας σπουδαίος μαχητής...

Έχασε τη μάχη της ζωής και έφυγε από κοντά μας ο δημοσιογράφος Λάμπρος Παπαντωνίου, ο Mr. Lambros του Σταίητ Ντηπάρτμεντ. Υπήρξε συνεπής μαχητής των εθνικών δικαίων, ο άνθρωπος που -στην Ουάσιγκτον- φρόντιζε για περισσότερα από 30 χρόνια να ξεσκεπάζει τις κινήσεις της Αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής σε βάρος των Ελληνικών συμφερόντων, ο άνθρωπος που έφερνε στο φως στην Ελλάδα και στον Ελληνισμό της Αμερικής εκείνες τις πτυχές της Αμερικάνικης πολιτικής που συχνά σηματοδοτούσαν την αντίδραση του υπ. Εξωτερικών και των πολιτικών κομμάτων.
Υπήρξε ώς την τελευταία του στιγμή ανταποκριτής σειράς καθημερινών εφημερίδων στην Αθήνα και στη Ν. Υόρκη κι έξοχος αναλυτής της αμερικάνικης πολιτικής.
Για τον Λ. Παπαντωνίου η Υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη απέστειλε συλλυπητήριο μήνυμα στους οικείους του Λάμπρου Παπαντωνίου. Η κα Μπακογιάννη εκφράζει
"τη βαθειά θλίψη της για την απώλεια του μαχητικού και ασυμβίβαστου δημοσιογράφου που για δεκαετίες εργάσθηκε ακούραστα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Βρέθηκε πάντα στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης. Με αφετηρία την αγάπη του για την πατρίδα, υπηρέτησε με πάθος τη δημοσιογραφία και την υπόθεση του Ελληνισμού της Αμερικής, ως γέφυρας φιλίας Ελλάδας και ΗΠΑ. Ο Λάμπρος Παπαντωνίου θα μας λείψει στα ταξίδια μας στην Αμερική", σημείωσε η κα Ντόρα Μπακογιάννη.

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, έκανε την ακόλουθη δήλωση, για τον θάνατο του Λάμπρου Παπαντωνίου: "Ο Λάμπρος Παπαντωνίου, υπηρέτησε τη δημοσιογραφία, στη μακρά πορεία του σε αυτήν, με πάθος, ήθος και βαθειά προσήλωση στις αρχές του. Κατά τη διάρκεια της πολύχρονης παρουσίας του στην Ουάσιγκτον, υποστήριξε με μαχητικότητα και συνέπεια τα εθνικά μας θέματα, πάντα προσηλωμένος στα συμφέροντα του Ελληνισμού. Οι συνάδελφοί του που επισκέπτονται τις ΗΠΑ θα αισθάνονται πια την απουσία ενός πολύτιμου συνεργάτη. Στους οικείους του εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια".

28 Μαΐ 2009

Ολλανδία: οι μετανάστες στο επίκεντρο μελέτης για την Ευρωπαϊκή στρατηγική

Η ολλανδική εφημερίδα Trouw δημοσιεύει ρεπορτάζ της ομάδας σύνταξης πολιτικών θεμάτων με τίτλο «Πρώτα πρέπει να διευθετηθεί καλά η πολιτική ασύλου, και μετά να επιτραπεί είσοδος σε οικονομικούς μετανάστες».
Όπως, μεταξύ άλλων, σημειώνεται, «η Ευρώπη πρέπει να επιτρέψει την είσοδο σε περισσότερους μετανάστες χαμηλού μορφωτικού επιπέδου για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα γήρανσης», υποστηρίζει το Κεντρικό Γραφείου Σχεδιασμού (CPB). Ο Υφυπουργός Ευρωπαϊκών Θεμάτων, Frans Timmermans συμφωνεί αλλά μόνο όταν η πολιτική ασύλου έχει διευθετηθεί.
Σύμφωνα με τον Υφυπουργό, αυτό υποδεικνύουν τα στοιχεία . Με τη μείωση του ποσοστού του ενεργού εργατικού δυναμικού και την αύξηση του αριθμού του μη ενεργού εργατικού δυναμικού, θα χρειαστούν την επόμενη δεκαετία πολύ περισσότεροι οικονομικοί μετανάστες.
Προς το παρόν, πολιτικά αυτό δεν είναι εφικτό, αναλύει την ίδια στιγμή ο Υφυπουργός. Διότι, «ο μεγαλύτερος φόβος που υπάρχει στην Ευρώπη, είναι η μετανάστευση».
Είναι καθαρά οικονομική ανάγκη να επιτραπεί η είσοδος σε περισσότερους οικονομικούς μετανάστες, αντιδρά ο κ. Timmermans στη μελέτη του Κεντρικού Γραφείου Σχεδιασμού(CPB). Σύμφωνα με τον ερευνητή του CPB, Albert van der Horst, η περιοριστική πολιτική της Ευρώπης σε οικονομικούς μετανάστες με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, βρίσκεται υπό πίεση. Από τη μελέτη ‘Στρατηγική Ευρώπη’ που παρουσιάστηκε πρόσφατα, φαίνεται ότι γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διατηρηθεί το «κιγκλίδωμα» γύρω από την Ευρώπη.
Τα επόμενα χρόνια, η ανάγκη, π.χ. για νοσηλευτικό προσωπικό, εκπαιδευτικό προσωπικό, μόνο θα αυξάνεται. Σύμφωνα με το CPB, η λύση είναι απλή. Θα πρέπει να επιτρέπεται η είσοδος σε μετανάστες χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, επιλεκτικά και προσωρινά. Δεν θα πρέπει κανείς να σκεφτεί ότι τα άτομα αυτά θα χρησιμοποιούνται αμέσως, αλλά θα πρέπει να τους παρέχεται μια περίοδος ενσωμάτωσης.
Η ιδέα έγινε αποδεκτή θερμά από τον κ. Timmermans. Ο Υφυπουργός δεν νομίζει ότι μια νέα ομάδα σχετικά φτωχών, χαμηλού μορφωτικού επιπέδου μεταναστών, θα εγκατασταθεί στην Ευρώπη. ‘Ο καιρός κατά τον οποίον οι μετανάστες έρχονταν εδώ, μαζί με τις οικογένειες τους και παρέμεναν έχει περάσει. Πλέον τώρα έρχονται Ινδοί, οι οποίοι εργάζονται προσωρινά στον τομέα των νέων τεχνολογιών, και σύντομα μεταβαίνουν σε άλλες χώρες ή επιστρέφουν στην χώρα τους’.
Τώρα ακόμα η είσοδος επιτρέπεται προσωρινά σε οικονομικούς μετανάστες εάν το επίπεδο εισοδήματος τους είναι πέραν ενός συγκεκριμένου ορίου, και αν οι θέσεις εργασίας δεν μπορούν να συμπληρωθούν από Ολλανδούς. Κυρίως το όριο στο ύψος του εισοδήματος αποτελεί εμπόδιο για άτομα εκτός της Ε.Ε. χαμηλού μορφωτικού επιπέδου. Σύμφωνα με τον κ. Timmermans, για να υπάρξει αλλαγή σε αυτό, θα πρέπει πρώτα να υπάρχει μια πειστική πολιτική ασύλου.
Το όριο στο ύψος του εισοδήματος και η περιοριστική πολιτική έχουν σαν αποτέλεσμα τα εισοδήματα εντός Ε.Ε. να παραμένουν σχετικά υψηλά, όπως και οι τιμές. Η περιοριστική πολιτική έχει επίσης αρνητική επίπτωση στην οικονομία των γειτονικών χωρών της Ε.Ε., διότι οι κάτοικοι των χωρών αυτών δεν μπορούν να κερδίσουν χρήματα στην Ε.Ε. για να τα στείλουν πίσω στις χώρες τους.

Ισλαμιστές τρομοκράτες στη Βοσνία

Σύμφωνα με τον Αμερικανό μελετητή John R. Schindler, συγγραφέα του βιβλίου «Τζιχάντ στα Βαλκάνια», «στη δεκαετία του ΄90 η Βοσνία έπαιξε για την Αλ Καϊντα τον ίδιο ρόλο που έπαιξε το Αφγανιστάν στη δεκαετία του ΄90. Αλλά ο πόλεμος στα Βαλκάνια άνοιξε στην Αλ Κάϊντα το δρόμο της παγκοσμιοποίησης, ιδιαίτερα αφού ο μουσουλμάνος Βόσνιος Πρόεδρος Αλίγια Ιζετμπέγκοβιτς επέτρεψε στους ισλαμιστές τρομοκράτες μετά τη λήξη του πολέμου να πολιτογραφηθούν ως πολίτες της Βοσνίας. Από τότε χιλιάδες ξένοι μαχητές συνέχισαν τον ιερό πόλεμο τους στο εξωτερικό με διαβατήριο της Βοσνίας στην τσέπη τους».
Αξίζει να σημειωθεί ότι, ο Schindler εργάστηκε για μια δεκαετία στο National Security Agency (Εθνικό Συμβούλιο Ασφάλειας), ενώ τώρα διδάσκει στο US Naval War College (Κολλέγιο Ναυτικού Πολέμου των ΗΠΑ) και είναι ερευνητής στο American Enterprise Institute.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα, αυτοί οι ισλαμιστές εξτρεμιστές εξακολουθούν να αποτελούν και σήμερα κίνδυνο για την Ευρώπη. Όπως αναφέρει ο ίδιος: «Ορισμένοι εξακολουθούν να αποτελούν κίνδυνο. Πολλές επιχειρήσεις που σχεδιάστηκαν ή εκτελέστηκαν μετά την 11η Σεπτεμβρίου, από το Μπαλί έως τη Μαδρίτη και από την Καζαμπλάνκα έως το Millenium Plot του Los Angeles, παραπέμπουν σε τρομοκράτες με ρίζες στη Βοσνία. Αρκεί να αναφέρουμε τον Χαλίντ Σεϊχ Μοχαμέντ, τον οργανωτή της 11ης Σεπτεμβρίου, ή στον Χαλίντ αλ-Μιχντάρ και τον Ναγουάφ αλ- Χάζμι, δυο από τους αεροπειρατές της πτήσης που έβαλε στο στόχαστρο το Πεντάγωνο. Σε ό,τι αφορά την Ευρώπη, το 2005 συνελήφθησαν στη Σκανδιναβία διάφοροι Βόσνιοι τρομοκράτες, ενώ η ιταλική αστυνομία εξακρίβωσε ότι η Αλ Κάϊντα θεωρούσε το Μιλάνο τη βάση για τις δραστηριότητες της στα Βαλκάνια».
Σύμφωνα με τον
J. Schindler, ο ισχυρισμός του πρώην μέλους της Αλ Κάϊντα Αλή Αχμέντ Αλή Χαμάντ ότι στη Βοσνία βρίσκονται αυτή τη στιγμή περίπου 800 ισλαμιστές μαχητές, είναι «βάσιμος»: «Το 2005 ο υπαρχηγός του Οσάμα Μπιν Λάντεν, ο Αϊμάν αλ- Ζαουαχίρι, είχε χαρακτηρίσει τη τζιχάντ στη Βοσνία ως την προετοιμασία της πρωτοπορίας για τις μεγάλες μάχες που ξεκίνησαν στην καρδιά του ισλαμικού κόσμου».
Ο Αμερικανός συγγραφέας κατηγορεί ευθέως τον π. Πρόεδρο Αλίγια Ιζετμπέγκοβιτς ότι παρείχε προστασία στους ισλαμιστές τρομοκράτες και προσθέτει ότι ο ίδιος ο Ιζετμπέγκοβιτς «συνάντησε προσωπικά τον Μπιν Λάντεν το 1994 και αρνήθηκε να χαρακτηρίσει τρομοκράτες τους μουτζαχεντίν ακόμη και μετά την 11η Σεπτεμβρίου».
Ο Ιταλός δημοσιογράφος του επισήμανε, στη συνέχεια, ότι η κυβέρνηση της Βοσνίας άλλαξε στάση, αφού εξέδωσε δεκάδες μουτζαχεντίν και στις αρχές Μαΐου συνέλαβε τρεις από αυτούς.
Κατά τον Schindler, αυτό είναι «αποτέλεσμα των πιέσεων των ΗΠΑ και της ΕΕ», που διευκολύνθηκε από το γεγονός ότι «οι περισσότεροι μουσουλμάνοι της Βοσνίας πάντα θεωρούσαν με δυσπιστία τους τζιχαδιστές, οι οποίοι είχαν την προστασία του κόμματος του Ιζετμπέγκοβιτς».


27 Μαΐ 2009

TOΥΡΚΙΑ: οι εξελίξεις στη γειτονική χώρα.

Ο ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΣ δίνει με τα κείμενα που ακολουθούν μια εικόνα των εσωτερικών, κυρίως, εξελίξεων στην Τουρκία. Οι συντάκτες τους είναι έμπειροι παρατηρητές των γεγονότων στη γείτονα και γι αυτό οι αναλύσεις τους παρουσιάζουν ενδιαφέρον.

1. Ο Διχασμός, το Κουρδικό και Ευρώπη

Ένα σύνολο κρίσιμων θεμάτων -κρίσιμων, τουλάχιστον ως προς τον εκδημοκρατισμό- απασχολούν τη γείτονα, των οποίων οι αναφορές πάνε πίσω ως την ίδρυση της νέας Τουρκίας, πράγμα που δυσκολεύει την παρακολούθηση αλλά και τη αποκωδικοποίηση τους. Ουδείς ασχολείται ιδιαίτερα με την πορεία της εκδίκασης της Ergenekon αλλά φυσικά κάθε νέο κύμα συλλήψεων γίνεται πρωτοσέλιδο. Σαν η ίδια η υπόθεση, η ουσία της, αυτή καθαυτή, να έχει γίνει σκιώδης αλλά επικοινωνιακά όλοι να περιμένουν ποιοι άλλοι θα συλληφθούν την επόμενη ημέρα. Δημιουργείται η αίσθηση ότι αυτή η ιστορία δεν έχει πυθμένα ή οροφή, αν θέλετε, και θα κινείται αέναα μεταξύ αποκαλύψεων, πολεμικής και συλλήψεων.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το ίδιο ισχύει για όλα τα θέματα ή μέτωπα που αντιμετωπίζει η γείτονα. Το Κουρδικό αναδεύει πολύ προσεχτικά. Τουλάχιστον έχει πλέον αναγνωριστεί «με το όνομά του» ότι υπάρχει. Πέραν των δηλώσεων από την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία αλλά και την στρατιωτική, συνεχίζονται τα προβλήματα με το DTP και τους βουλευτές όπως επίσης και τους δημάρχους της περιοχής, πόσο μάλλον και με την εκκρεμή απόφαση του δικαστηρίου για την απαγόρευση της λειτουργίας του. Από την άλλη μεριά, η μεγάλη προσμονή για την Πλατφόρμα Ειρήνευσης του Καυκάσου και το άνοιγμα των συνόρων με την Αρμενία σκόνταψε στις τακτικές και «εύστοχες» κινήσεις του Αζερμπαϊτζανού ηγέτη Αλίγιεφ και τα «ενεργειακά», κάτι που έκανε τον Ερντογάν να δηλώσει εσπευσμένα ότι το Ναγκόρνο Καραμπάχ και η λύση του είναι η μόνη αναγκαία και ικανή συνθήκη για περαιτέρω ξεπέρασμα των εμποδίων, κάτι που ουσιαστικά πάγωσε και τις εξελίξεις ή τέλος πάντων τις πήγε αρκετούς μήνες πίσω στο πολιτικό ιστορικό γίγνεσθαι της περιοχής.

Πάμε τώρα στα της ΕΕ. Δηλωτικές των προθέσεων, για άλλη μία φορά, οι αναφορές της Μέρκελ και του Σαρκοζύ. Αιχμηρός στα όρια του επιθετικού για άλλη μία φορά ο Ερντογάν, ως αναμένετο, πιο ήπιος αλλά σαφής ο Γκιουλ, και ο νέος Υπ. Εξ. πιστός στην τακτική του, να αντιδρά περίπου σαν η διαδικασία να εξελίσσεται ομαλά. Και επειδή τα προβλήματα είναι γνωστά και συνεχώς υπάρχουν αναφορές στον αγγλόγλωσσο και όχι μόνο Τύπο ενδεικτικό είναι το άρθρο γνώμης της Nicole Pope στην ΤΖ με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Κακοφωνία». Συχνά, λέει η Pope, εκφράζουμε τη δυσαρέσκεια μας και παραπονιόμαστε για τα αντιφατικά και μπερδεμένα μηνύματα που στέλνει η Ένωση αναφορικά με την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Αν το σκεφτούμε όμως καλύτερα, συνεχίζει, η ΕΕ έχει τουλάχιστον μία δικαιολογία ότι απαρτίζεται από 27 κράτη. Η κακοφωνία που παράγεται όμως από την Τουρκία συχνά πνίγει κάθε λογική φωνή, δημιουργώντας εμπόδια ακόμα και στο να αναδειχθούν πιθανά σημεία προόδου.

Η Τουρκία, συνεχίζει η αρθρογράφος, βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, με αγκυλώσεις δεκαετιών και taboo να καταρρέουν, και λύσεις να είναι πλέον πολύ κοντά (ή τέλος πάντων να φαίνονται ότι είναι) σε θέματα όπως το Κουρδικό και το Αρμενικό που απορρόφησαν και απομύζησαν την ενέργειά του κράτους για χρόνια, εμποδίζοντας την οικονομική πολιτική και κοινωνική εξέλιξη. Την ίδια στιγμή, όμως λέει η Pope, η ίδια αυτή πολυπόθητη πρόοδος σε τέτοια θέματα απειλεί την καθεστηκυία κατάσταση φέρνοντας στο προσκήνιο το μέγα ερώτημα περί της υφής και του χαρακτήρα του Τουρκικού κράτους. Θα πρέπει, άραγε, να είναι η Τουρκία μία χώρα δημοκρατική και πλουραλιστική που θα δίνει τη δυνατότητα στους υπηκόους της να εκφράζουν ελεύθερα και δημοκρατικά τις απόψεις τους και να ασκούν τις θρησκευτικές τους ελευθερίες ή μία ανελεύθερη χώρα που σκοπό έχει να προστατεύσει πάνω από όλα και πρώτα από όλα το κράτος περιορίζοντας τα ατομικά δικαιώματα (Εδώ θα θέλαμε να αναφέρουμε ότι όντως υπήρξαν αναφορές ότι αυτή η απίθανη και πρωτοφανής προσφυγή εναντίον της κεφαλής του πολιτεύματος του Αμπντουλαχ Γκιουλ, εξελήφθη, από αρκετά μέσα ως αντίδραση στις δηλώσεις του περί μέτρων για επίλυση του Κουρδικού Προβλήματος).

Σε αυτό το σημείο η Nicole Pope εισέρχεται σε ένα θέμα που έχει απασχολήσει και θα απασχολήσει, πιστεύουμε, έτι περαιτέρω τον Τύπο αν και η αντιμετώπιση της είναι πιο κριτική και εκφράζεται με επιφυλάξεις. Μιλάμε βέβαια για τις δηλώσεις Ερντογάν για τις μειονότητες. Η Pope δίνει μία άλλη διάσταση, πάντα σε σχέση με τις αντιφάσεις και την... κακοφωνία, που είναι ενδιαφέρουσα όχι τόσο για τα καθ’ ημάς άμεσα, όσο για τα εσωτερικά δρώμενα και για τις αέναες αντιφάσεις της πολιτικής ζωής στη γείτονα όπως αρχίζει να μορφοποιείται. Φυσικά, λέει η Pope, πρέπει να δοθούν τα εύσημα στον Ερντογάν για την επίσημη και δημόσια παραδοχή των «λαθών» στα οποία υπέπεσε η χώρα κατά το παρελθόν αλλά και για την πρόθεσή του να αντιμετωπίσει πρόσωπο με πρόσωπο το θέμα της εθνικής ταυτότητας. Αλλά όμως, διερωτάται η αρθρογράφος, μήπως δεν ήταν ο ίδιος ο Ερντογάν που πριν από λίγο καιρό είχε υιοθετήσει τη άποψη... «ή αγαπάτε τη χώρα ή να φύγετε από αυτήν»;

Ξέχωρα όμως από την «κριτική», τουλάχιστον, ματιά της Pope και, θα προσθέταμε, και της αξιοπρόσεκτης προσπάθειας ακύρωσης πολλών εκ των προθέσεων του Ερντογάν, εξακολουθούν Τούρκοι αναλυτές και δημοσιογράφοι να ασχολούνται με τις δηλώσεις του για το μειονοτικό στην πλειονότητα τους θετικά. Ευκαιρία αυτοκριτικής και αυτογνωσίας για τον Kanlı στην DN αλλά και δηλώσεις της Τζανάν Αριτμάν του CHP αλλά και του Οιμέν που επιτίθενται στον Ερντογάν, «δικολαβίστικα» δηλώνοντας ότι «δεν γνωρίζουν κάποιον που να έχει εκδιωχθεί λόγω της εθνικής του καταγωγής» αλλά κα να εκφράζουν ενόχληση για τη ορολογία του Ερντογάν.

2. Το Κουρδικό ξανά στο προσκήνιο

Από ιδρύσεως της Δημοκρατίας μέχρι σήμερα, το Κουρδικό εξακολουθεί να παραμένει ένα ζήτημα που εμποδίζει την κοινωνική ειρήνη και την ομαλοποίηση των σχέσεων κράτους-κοινωνίας στην Τουρκία. Από τη δεκαετία του ’20 ως τα μέσα της δεκαετίας του ’80, η Τουρκία αρνήθηκε την ύπαρξη του ζητήματος (δεν υπήρχαν Κούρδοι, έλεγαν χείλη επίσημα και εξηγούσαν : πρόκειται για Τούρκους των ορέων, που επειδή στα μέρη που ζουν ο χειμώνας είναι βαρύς και περπατώντας μες στα χιόνια οι μπότες τους βγάζουν ήχους κιαρτ-κιουρτ, αποκαλούνται Κιουρτ (!), κλπ –πολύ περισσότερο, βεβαίως, δεν υπήρχε Κουρδικό). Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 ως τα μέσα της δεκαετίας του 2000, και όσο το Κουρδικό αποκτούσε ‘εθνοτικό’ χαρακτήρα, καταβλήθηκε προσπάθεια να δοθεί ‘λύση’ με την καταστολή και τα όπλα. Τους τελευταίους μήνες, όλοι στην Τουρκία –από τον Επιτελάρχη μέχρι τον Πρόεδρο και τον Πρωθυπουργό- συμφωνούν ότι η καταστολή δεν απέφερε την αναμενόμενη λύση. Αντιθέτως, την 25ετία που παρήλθε, το ζήτημα ξέφυγε από τον έλεγχο, ενώ οι κατά καιρούς ‘αντιδραστικές τακτικές’ που αναπτύχθηκαν από τις κυβερνήσεις δημιούργησαν το δικό τους ευρύ παρακράτος (από την τουρκική Χεζμπολλάχ ως το τέρας με τα άπειρα πλοκάμια-σπείρες που λέγεται Εργκενέκον). Αυτό είναι ένα αδρό πλαίσιο του ζητήματος, στο οποίο δεν συγκαταλέγονται άλλες παράμετροι, όπως, η ‘εσωτερική’ και ‘εξωτερική’ διάσταση του ζητήματος για την Τουρκία, καθώς και η σημαντικότατη που αφορά γενικότερα την περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Εδώ και δύο εβδομάδες, το Κουρδικό αποτελεί το φόντο της πολιτικής σκηνής στην Άγκυρα. Το έναυσμα της συζήτησης το έδωσε ο Τούρκος Πρόεδρος Αμπντουλλάχ Γκιούλ με δύο σιβυλλικές δηλώσεις: «θα συμβούν καλά πράγματα (στο Κουρδικό)», είπε πηγαίνοντας στη Βαγδάτη (29.3.2009) και «θα παρουσιαστούν νέες ευκαιρίες (στο Κουρδικό)», δήλωσε, επιστρέφοντας από το Ιράν (9.5.2009). Η συζήτηση, πυροδοτήθηκε, ενδιαμέσως με την συνέντευξη Τύπου του επιτελάρχη Ιλκέρ Μπάσμπουγ (29.4.2009) ο οποίος μίλησε πρώτη φορά «για την κουρδική πραγματικότητα» και έφτασε σε αποκορύφωμα με τη σφαγή στο κουρδικό χωριό Ζαγκίρντ (Μπιλγκέ, το τουρκικό του όνομα) του Μάρντιν, όπου Κούρδοι πολιτοφύλακες (κορουτζού) σκότωσαν 44 κατοίκους σε γάμο συγχωριανού τους. Το ερώτημα που πλανάται στους ορίζοντες της γείτονος είναι: έχει το τουρκικό κράτος τη βούληση να λύσει το Κουρδικό; Οι σχετικές αναλύσεις άπτονται του θέματος από τις μύριες πλευρές που περικλείει ένα τόσο σημαντικό ζήτημα (κοινωνιολογική, οικονομική, πολιτιστική, εθνικής κυριαρχίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δικαίου, δικαιοσύνης, συνταγματικό κλπ), αλλά, χωρίς εξαίρεση, μόνο υπαινικτικά τίθεται από όλους το καυτό δεδομένο ότι ‘η Τουρκία δεν μπορεί να γίνει ο ‘ενεργειακός κόμβος’ που διακαώς επιθυμεί με ένα Κουρδικό στην πλάτη της’. Ο Πρόεδρος της τουρκικής δεξαμενής σκέψης USAK (Uluslar arası Stratejik Araştırmalar Kurumu – Οργανισμός Διεθνών Σταρτηγικών Ερευνών), Σεντάτ Λατσίνερ, υπογραμμίζει, σε συνέντευξή του στην ‘Ταράφ’ (18/5), ότι «μια χώρα που έχει αγωγούς ενέργειας δεν μπορεί να διαμελιστεί, την κουρδική περιοχή θα την ενοποιήσουν οι αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου που θα περνούν μέσα από την Τουρκία» -μια κατάσταση ‘πρωθύστερου’ θα ήταν προφανώς η επιθυμητή.

Σ’ αυτό το πολιτικό φόντο λοιπόν, προ δεκαημέρου, έκαναν τα συνέδρια τους δύο κόμματα, το Κόμμα Δημοκρατικής Αριστεράς (DSP) και το Δημοκρατικό Κόμμα (DP). Στο πρώτο, εξελέγη μεταξύ επτά υποψηφίων και στον τρίτο γύρο (με 431 από τους 837 ψήφους), ο Μασούμ Τούρκερ παρά τις προς το αντίθετο υποδείξεις της επίτιμης προέδρου του κόμματος Ραχσάν Έτζεβιτ. Ο 57χρονος Τούρκερ είναι οικονομολόγος-δημοσιογράφος, έχει χρηματίσει βουλευτής (1996-1999) με το DSP και αυτή τη στιγμή είναι Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Λογιστών Τουρκίας. Πιο ενδιαφέρουσα η κατάσταση στο ΔΚ, όπου στο (έκτακτο) συνέδριο εξελέγη μεταξύ τριών υποψηφίων και στον τρίτο γύρο (με 559 από τις 570 ψήφους), ο 76χρονος παλαίμαχος πολιτικός της τουρκικής δεξιάς Χιουσαμετίν Τζίντορουκ, ο οποίος έχει χρηματίσει Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης (1991-1993) επί κυβέρνησης Ντεμιρέλ και είναι περισσότερο γνωστός ως δικηγόρος του Αντνάν Μεντερές στο έκτακτο στρατοδικείο (1961), το οποίο τον καταδίκασε σε θάνατο. ‘Ενδιαφέρουσα’ είναι η κατάσταση, γιατί ο Τζίντορουκ, που τώρα αυτοαποκαλείται κεντροδεξιός, μπαίνει ξανά στην πολιτική ‘για να καλύψει το κενό που υπάρχει στον πολιτικό χώρο της Τουρκίας και να αναστήσει την τουρκική κεντροδεξιά’. Θα δούμε κατά πόσο αυτό ‘το απομεινάρι’ (όπως τον αποκαλεί ο Ταρχάν Ερντέμ στη ‘Ραντικάλ 18/5) θα καταφέρει να δημιουργήσει οποιαδήποτε κινητικότητα στην πολιτική σκηνή. Κατά τον Ερντέμ, ‘όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης στην Τουρκία –μηδέ του CHP και του ΜΗΡ εξαιρουμένων- ζηλεύουν τα ποσοστά που παίρνει το ΑΚΡ, χωρίς όμως να κάνουν τον κόπο να αναλύσουν ποιοι και γιατί ψηφίζουν το ΑΚΡ, ποιο το νόημα των τελευταίων εκλογών και γιατί υπάρχει στην πολιτική ζωή το κενό που τόσο πολύ επιθυμούν να καλύψουν’. Αναρωτιέται ο Ερντέμ, ‘ως πού θα παει η κατάσταση με σύσσωμη την αντιπολίτευση να αυτοκαθορίζεται πολιτικά με την αντίθεσή της στην υπόθεση Εργκενέκον, στην θρησκευτική οπισθοδρόμηση, στην ΕΕ και στις μεταρρυθμίσεις και να νομίζει ότι θα πείσει τον κόσμο να την ψηφίσει’.

Πράγμα που μας φέρνει στο Συλλαλητήριο Δημοκρατίας, που πραγματοποιήθηκε την προπερασμένη Κυριακή στην Άγκυρα –για το οποίο δεν υπήρξε συμφωνία σχετικά με τι όγκο είχε: ‘δεκάδες χιλιάδες’ γράφουν οι εφημερίδες, κι από τις φωτογραφίες θα μπορούσε ίσως να υποθέσει κανείς ότι θα πρέπει να ήταν γύρω στις 30.000. Επτά τέτοια συλλαλητήρια είχαν οργανωθεί σε διάφορες πόλεις της Τουρκίας πριν από 1,5 χρόνο, από τον δημοσιογράφο Τουντζάι Οζκάν, που είναι τώρα προφυλακισμένος για την υπόθεση Εργκενέκον. Το συγκεκριμένο συλλαλητήριο ήταν μια ‘διαμαρτυρία ενάντια στη δίκη της Οργάνωσης Εργκενέκον’ και συμμετείχαν σ’ αυτό κάπου 120 ΜΚΟ και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (CHP). Δεν συμμετείχαν, με σχετική ανακοίνωσή τους, δύο οργανώσεις: ο Σύλλογος Στήριξης του Σύγχρονου Τρόπου Ζωής (ÇYDD –που λειτουργεί εδώ και 15 χρόνια και έχει κύριο σκοπό να κινητοποιεί τις οικογένειες να στέλνουν τα κορίτσια σχολείο) και ο Σύλλογος Απόστρατων Αξιωματικών. Η νοοτροπία που οδηγεί στη διαμαρτυρία της καθεστηκυίας ιδεολογικής γραμμής εναντίον της Εργκενέκον, είναι ο φόβος ότι η δίκη αυτή βρίσκεται στον αντίποδα της ‘δίκης Μεντερές’ (όπου ο στρατός είχε δικάσει και καταδικάσει τη δεξιά) και θα αναχθεί σε (ισλαμική) αντεπανάσταση εναντίον του κοσμικού κράτους και των μεταρρυθμίσεων του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ.

Σε επίπεδο δηλώσεων καλών προθέσεων παραμένει η συνάντηση Πούτιν-Ερντογάν στο Σότσι στις 18/5. Οι σχετικές ειδήσεις στις τουρκικές εφημερίδες χαρακτηρίζονται από την απουσία οριστικών ρημάτων και τη συχνή χρήση επιρρημάτων (ίσως, μάλλον, κλπ) και ο πιο προσδιοριστικός τίτλος ήταν ίσως αυτός της ‘Μιλιέτ’ (18/5) : ‘Οι κώδικες Σότσι’ –στα θέματα ρωσο-τουρκικής συνεργασίας στη Μαύρη Θάλασσα, το Ναγκόρνο Καραμπάχ, την ενέργεια.

12.211 χωριά με αλλαγμένα ονόματα. Δηλαδή, σύμφωνα με τον επίκουρο καθηγητή του Πανεπιστημίου Φίρατ, Χαρούν Τουντσέλ, που έχει εκπονήσει σχετική μελέτη, ‘στην Τουρκία, από το 1940 ως σήμερα έχει αλλαχτεί το όνομα του 35% των χωριών’. Το ζήτημα αυτό πορβλήθηκε μετά τη σφαγή στο χωριό Μπιλγκέ του Μάρντιν, που το παλιό κουρδικό του όνομα ήταν Ζαγκίρντ... Ο Τούρκος ΥΠΕΣ Μπεσίρ Ατάλαϊ δήλωσε ότι τα ονόματα των χωριών θα μπορούσαν να ξαναλλαχτούν αν υπέβαλαν σχετκή αίτηση οι τοπικοί άρχοντες. Σύμφωνα με τον Τουντσέλ ο αριθμός των αλλαγμένων ονομάτων, χωριών και άλλων γεωγραφικών περιοχών και τοπωνυμίων στην Τουρκία, ανέρχεται συνολικά σε 28.000.

Το Χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης ετοιμάζεται να προβεί σε μια μεγάλη κενοτομία και να θεσπίσει Δείκτη Ισλαμικών Εταιριών, δείκτη δηλαδή στον οποίο θα συμμετέχουν εταιρίες που λειτουργούν με βάση τους κανόνες του ισλαμικού δικαίου. Στόχος είναι να προσελκυστεί μέρος των πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων που είναι κατατεθημένα στους Ισλαμικούς Δείκτες διαφόρων δυτικών Χρηματιστηρίων. Ο Πρόεδρος του Χρηματιστηρίου Κωνσταντινούπολης Χουσείν Ερκάν, δήλωσε ότι έχουν κάνει στις σχετικές ενέργειες και θα είναι σύντομα έτοιμοι να δεχθούν ισλαμικά κεφάλαια.


26 Μαΐ 2009

Συγγνώμη για την καθυστέρηση της σημερινής ανάρτησης αλλά τεχνικοί λόγοι εμπόδιζαν το ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟ να αναρτήει εγκαίρως τα σχόλια.

Σχόλια για ΥΠΕΞ- 18

Αποτέλεσε μια πολύ ενδιαφέρουσα πρωτοτυπία η δήλωση του σέρβου ΥΠΕΞ, Βουκ Γέρεμιτς, χθες μετά τη συνάντησή της με την Ντόρα Μπακογιάννη. Αντίθετα με την κα Μπακογιάννη, που αποτελεί χαρακτηριστικό της να αποφεύγει να λαμβάνει θέση σε δύσκολα και δυσεπίλυτα θέματα, όπως για παράδειγμα αυτό του Κοσόβου, εκτός αν αφορούν την Β. Κορέα, τη Ζουαζηλάνδη και τη Γη του Πυρρός, αποτέλεσε έκπληξη η μηδενική αναφορά του Βουκ Γέρεμιτς στο Κόσοβο, στην αναφορά του για το τι συζήτησε με την Ελληνίδα ομόλογο του. Για πρώτη φορά μετά από διμερείς συνομιλίες- ανά τον κόσμο- ο σέρβος υπεξ, δεν αναφέρθηκε τι τρέχουσες εξελίξεις στο Κόσοβο. Πρόκειται για «δώρο» προς την κα Μπακογιάννη ώστε να μην υποχρεωθεί να λάβει δημόσια θέση. Δώρο προσωπικό και όχι φυσικά δώρο προς τον Ελληνικό λαό, που είναι απόλυτα αντίθετος με την τακτική της κυβέρνησης για de facto αναγνώριση του αποτελέσματος των βομβαρδισμών…

  • Καθυστερημένο αλλά αξίζει να αναφερθεί, ότι στο αποχαιρετιστήριο κρασί που προσέφερε ο Γ. Κουμουτσάκος στους διπλωματικούς συντάκτες πήγαν πολλοί και του ευχήθηκαν «καλή επιτυχία» από καρδιάς. Γιατί πρέπει να του αναγνωριστεί, ότι έχει τα κότσια και τις δυνατότητες να αποτελέσει παράγοντα άσκησης πολιτικής στο Ευρωκοινοβούλιο αντίθετα μάλιστα από τον προστατευόμενο της υπουργού Θ. Σκυλακάκη

Για να μαθαίνουμε ποια εξωτερική πολιτική υπηρετούσαν οι Κ. Σημίτης και Γ. Παπανδρέου. Ο δημοσιογράφος της εφημερίδας “HürriyetTolga Taniş αναφέρεται στη συνάντηση που είχε με το γνωστό πλούσιο Έλληνοαμερικανό επιχειρηματία Ιωάννη Κατσιματίδη, κάνοντας λόγο τόσο για τα παιδικά χρόνια του ανωτέρω, όσο και για την ανέλιξή του στην Αμερική. Ο Taniş γράφει ότι πληροφορήθηκε από τον ίδιο τον Κατσιματίδη για την πρώτη του πρωτοβουλία, η οποία ενδιαφέρει την Τουρκία. Ο Κατσιματίδης του είπε ότι, μετά τους σεισμούς του 1999, ο Πρόεδρος Κλίντον του ζήτησε, στο πλαίσιο γεύματος, να μιλήσει με τον Έλληνα πρωθυπουργό, ώστε εκείνος να άρει το βέτο της βοήθειας, την οποία θα έδινε η Ε.Ε. στην Τουρκία. Ο ίδιος χαρακτηριστικά του ανέφερε: «Πήγα και συνομίλησα. Μετέφερα το μήνυμα κι εκείνος απέσυρε το βέτο». Δεν ξέρω για σας, αλλά μάλλον βρίσκω περιττό να ρωτήσω «με τι ανταλλάγματα»;

  • Ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της πΓΔΜ αρμόδιος για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις, κ. Μπότσεβσκι, αναφερόμενος στο ζήτημα των θεωρήσεων εισόδου δήλωσε: «Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την κατάργηση των θεωρήσεων εισόδου για τους πολίτες της “Μακεδονίας” καθώς από τον Ιανουάριο του 2010 θα μπορούν να ταξιδεύουν ελεύθερα στις ευρωπαϊκές χώρες» .Ο κ. Μπότσεβσκι πρόσθεσε, ότι δεν αναμένει προβλήματα εκ μέρους της ελληνικής πλευράς, επειδή οι Αρχές της Ελλάδας έχουν ήδη δηλώσει ότι υποστηρίζουν την απελευθέρωση των θεωρήσεων εισόδου για τους πολίτες της πΓΔΜ. «Έχουμε ήδη κάνει ένα θετικό βήμα επιτρέποντας στους Έλληνες πολίτες να μπαίνουν στην “Μακεδονία” μόνο με ταυτότητες», δήλωσε ο κ. Μπότσεβσκι. Φαντάζομαι με διαβατήρια που θα φέρουν τη σφραγίδα … «Δημοκρατία της Μακεδονίας» κυρία Μπακογιάννη… Ή κάνω λάθος;

Τη «μάχη της διάψευσης» επιχειρεί η υπεξ Ντόρα Μπακογιάννη προκειμένου να μη θεωρείται πως έχει ένδο-κομματικούς εχθρούς. Χθες, μέλος του Συνεδρίου του Economist μετέφερε την πληροφορία ότι «δεν συναντήθηκαν οι Ντ. Μπακογιάννη με τον Αντ. Σαμαρά» και τη δημοσίευσα. Mea culpa. Η αντίδραση ήταν άμεση. Μόλις δύο ώρες μετά τη δημοσίευση της πληροφορίας, δόθηκε φωτογραφία τους που χαιρετιούνται. Άτιμη προεκλογική περίοδος…!

25 Μαΐ 2009

Ο Καρλ Μπιλντ μιλά για την προοπτική της Τουρκίας στηνΕΕ

Ο ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΣ στα πλαίσια της δημοσίευσης κειμένων που βοηθούν να κατανοηθούν αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής, ενέργειες που αφορούν τη χώρα εκ μέρους τρίτων αλλά και δικές μας ενέργειες, δημοσιεύει στη συνέχει τη συνέντευξη του Σουηδού υπεξ, Καρλ Μπιλντ στη γαλλική εφημερίδα LE FIGARO, στην οποία φαίνεται η πολιτική που θα ακολουθήσει όντας στην προεδρία της ΕΕ, το ερχόμενο εξάμηνο. Πολιτική που έχει στόχο να απαξιώσει ακόμη περισσότερο Ελλάδα και Κύπρο και να αναδείξει την Τουρκία. Μάλιστα, δεν διστάζει να τονίσει ότι αού η κύπρος είναι Ευρώπη, τότε είναι και η Τουρκία. Προφανώς ο κ. Μπίλντ λαμβάνει μόνο γενικά γεωγραφικά μέτρα υπόψιν του αλλά όχι πολιτικά, πολιτιστικά και γλωσσικά.

Στην κορυφή της ιεράρχησης των προτεραιοτήτων, ο σουηδός υπεξ, θέτει, βεβαίως, την οικονομική κρίση και την πρόκληση της κλιματικής αλλαγής, καθώς και την διαχείρηση της μετάβασης στο Ευρωκοινοβούλιο και την Κομισιόν «χωρίς να γνωρίζουμε υπό ποία συνθήκη θα γίνει αυτή η μετάβαση, της Νίκαιας ή της Λισσαβώνας». Ο Καρλ Μπιλντ, που αποφεύγει να τοποθετηθεί για την ανανέωση της θητείας του Μπαρόζο, παραδέχεται ότι «η Σουηδία θα ανθίστατο αποτελεσματικότερα στην κρίση εάν ήταν μέλος της Νομισματικής Ένωσης» και δηλώνει οπαδός μιας «ισχυρής Επιτροπής» αναγνωρίζοντας, ταυτοχρόνως, τις δυσκολίες που συνεπάγεται αυτό, ιδιαίτερα στο οικονομικό πεδίο όπου οι αρμοδιότητες της Επιτροπής είναι περιορισμένες.

Αντιτίθεται στην ιδέα μιας πιο προστατευτικής Ευρώπης εν καιρώ κρίσης διατεινόμενος ότι «η ευημερία της Ευρώπης δεν μπορεί να θεμελιωθεί επί του προστατευτισμού αλλά στο άνοιγμα των αγορών. Η δική μου άποψη είναι πιο επιθετική. Πιστεύω ότι μπορούμε να είμαστε ανταγωνιστικοί και είμαι πεπεισμένος ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε το παγκόσμιο εύρος αλλά να εκλάβουμε τον εξωτερικό κόσμο ως μια ευκαιρία», τονίζει.
Στη συνέχειο, το κείμενο της συνέντευξης εξαντλείται στο θέμα της διεύρυνσης της Ε.Ε. με εκτενείς αναφορές στην ένταξη της Τουρκίας. (Παρατίθενται ακολούθως οι ακριβείς ερωταπαντήσεις):

Ερώτηση: «Ανησυχείτε για τις Βαλτικές χώρες, τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης και τα Βαλκάνια;»
Απάντηση: «Η οικονομική κατάσταση είναι λιγότερο απειλητική απ΄ότι πριν δυο μήνες. Παραμένει ανησυχητική στη Λετονία, ενώ η Ουκρανία αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις. Στα Βαλκάνια δεν υπάρχει ο κίνδυνος του πολέμου αλλά η κρίση μπορεί να αναζωπυρώσει τους εθνικισμούς. Για να αποτραπεί κάτι τέτοιο δεν πρέπει να σταματήσει η διαδικασία της διεύρυνσης παρά το ότι απομένει πολύς δρόμος να διανύσουν οι χώρες αυτές ως την πλήρη ενταξή τους».

Ερώτηση: «Αυτό ισχύει και για την Τουρκία;»
Απάντηση: «Απολύτως. Για την Ευρώπη ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Τουρκίας αποτελεί στρατηγικό ενδιαφέρον πρώτης τάξης. Εάν κλείσουμε την πόρτα στην Τουρκία θα στρέψουμε τις εθνικιστικές της τάσεις προς άλλη κατεύθυνση στέλνοντας ένα αρνητικό μήνυμα στον υπόλοιπο κόσμο».

Ερώτηση: «Εάν η Τουρκία ενταχθεί στην Ε.Ε. θα είναι η μεγαλύτερη σε πληθυσμό χώρα και, συνεπώς, με μεγάλη πολιτική βαρύτητα...»
Απάντηση: «Δεν κατανοώ αυτή την ανησυχία. Όλες οι διευρύνσεις έχουν εγείρει φόβους και αντιθέσεις και, τελικά, όλες ήταν επιτυχημένες. Δεν πιστεύω ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί. Η Ευρώπη αλλάζει μετά από κάθε διεύρυνση αλλά, σήμερα, είναι πιο αποτελεσματική από ποτέ».

Ερώτηση: «Η είσοδος της Τουρκίας θα σημάνει μείωση της επιρροής άλλων χωρών, όπως η Γερμανία και η Γαλλία; Αυτό τροφοδοτεί θεωρίες συνωμοσίας...».
Απάντηση: «Πρόκειται για ένα επιχείρημα που χρησιμοποίησε ο Ντε Γκωλ κατά της Μ. Βρετανίας. Όμως, για να έχουμε μια βαρύνουσα θέση παγκοσμίως, είναι προτιμότερο να είμαστε η Ευρωπαϊκή Ένωση παρά η Ένωση ενός τμήματος της Ευρώπης. Στις επόμενες δεκαετίες, θα χρειαστούμε τον οικονομικό και δημογραφικό δυναμισμό της Τουρκίας. Με την Τουρκία, η Ευρώπη μπορεί να αποβεί σημαντικός παράγοντας συμφιλίωσης με τον μουσουλμανικό κόσμο. Εξ άλλου, εφ΄όσον θεωρούμε ότι η Κύπρος βρίσκεται στην Ευρώπη, ένα νησί κατά μήκος της Συρίας, είναι δύσκολο να μην πούμε το ίδιο και για την Τουρκία».

Ερώτηση: «Θα ανοίξετε νέα κεφάλαια στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία;
Απάντηση: «Εμείς θα προεδρεύουμε του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Αυτό είναι ένα ζήτημα που άπτεται περισσότερο των «27» παρά της προεδρίας».

Τέλος, ως προς τις σχέσεις Ε.Ε. – Ρωσίας θεωρεί «απαραίτητη μια συμφωνία για τους κανόνες του παιχνιδιού, δεδομένου ότι η Ρωσία επέλεξε ένα αυταρχικό μοντέλο ανάπτυξης» και ως εκ τούτου τάσσεται υπέρ της ένταξής της στον ΠΟΕ», ενώ εκτιμά ότι η επιστροφή της Γαλλίας στο ΝΑΤΟ είναι ένα «θετικό γεγονός που άλλαξε την άποψη των Αμερικανών για την ευρωπαϊκή άμυνα».

Σχόλια για το ΥΠΕΞ - 17

Καλώς τονε κι ας άργησε. Για τον βρετανό υπ. Εξωτερικών Νταίηβιντ Μίλιμπαντ, ο λόγος που μετά από δυό αναβολέςέφτασε στην Αθήνα προκειμένου να ξεκαθαρίσει ουσιαστικά ένα και μοναδικό ζήτημα. Το ερώτημα που θα απευθύνει στην Ντόρα Μπακογιάννη είναιΈντονα "αν η Αθήνα σκοπεύει να λάβει μέτρα για να εμποδίσει το άνοιγμα νέων κεφαλαίων στην Τουρκία χωρίς η τελευταία να υποχρεωθεί να εκπληρώσει τις ανηλλημένες υποχρεώσεις της έναντι της ΕΕ.". Η Βρετανία έχει πάρει το σχοινάκι και τραβά την Τουρκία εντός της ΕΕ ενώ η ίδια επιθυμεί να αποχωρήσει σύμφωνα με τις επιλογές της πλειοψηφίας της πολιτικής ηγεσίας της. Τώρα τι θα του απαντήσει η Ντόρα Μπακογιάννη; Μα πως με την Τουρκία έχουμε ... μηδενικά προβλήματα!

Πάντως η κυρία υπουργός σχετικά με τα "μηδενικά προβλήματα" δεν έβγαλε άχνα στο συνέδριο του ΕCONOMIST, όπου πριν από αυτήν τόσο ο βρετανός όσο και ο αμερικανός πρέσβης τόποθέτησαν την Τουρκία στο κέντρο των ενεργειών που θα πρέπει να κάνει στο μέλλον η Ελλάδα καθώς την θεωρούν ηγετικό μέρος της ευρύτερης περιοχής. Μάλιστα ο Σπέκχαρντ φρόντισε να πει ότι "η Ελλάδα κατάλαβε πολύ καλά το μύνημα Ομπάμα με την επισκεψή του στην Τουρκία". Στη συνέχει ξεκαθάρισε πως υπάρχει νέα ατζέντα στις Ελλην-Αμερικανικές σχέσεις που περιλμβάνει Αιγαίο, Κυπριακό και Σκοπιανό.Νομίζω πως δεν θα πάρουμε ως ότου ο Γιώργος μετατραπεί σε κυβερνήτη. Γιατί και η Ντόρα θέλει αλλά δεν την αφήνει ο Καραμανλής. Ως τώρα.
,
Ο υφυπουργός Θ. Κασσίμης ξεκίνησε την προεκλογική εκστρατεία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στη νότια Αλβανία/ Β. Ήπειρο με εγκαίνια μικρών έργων στις περιοχές που ζει η μειονότητα σύμφωνα με το Αλβανικό Σύνταγμα. Το πρόβλημα όμως, πέραν των διαφορών της ηγεσίας της Ομόνοια και των αυλικών της Ντόρας αναμεσά τους, είναι ότι οι μειονοτικοί δεν πάνε να ψηφίσουν περιοριζόμενοι κάθε φορά σε 100-άντε και καμιά φορά 200 πούλμαν. Δηλαδή μεταξύ 5-10000 μειονοτικών επιστρέφουν τώρα που έχουν ελληνικές ταυτότητες και διαβατήρια. Έτσι χάνονται οι δεσμοί τους όμως και κυρίως οι περιουσίες τους που αγοράζονται έναντι πινακίου φακής από Τσάμηδες και Γκέκηδες, καθώς οι ίδιοι δεν ενδιαφέρονται να μείινουν και να αλλάξουν τον τόπο τους με τη βοήθεια της Ελλάδας. Οπότε, καλές προθέσεις ο Θ. Κασσίμης αλλά μην το παρακάνει ονομάζοντά τους ... ατμομηχανή της Αλβανική οικονομίας. Εκτός αν μιλά για τα εμβάσματα!

Δύσκολα τα πράγματα για την οργάνωση στην Κέρκυρα της Συνόδου του ΟΑΣΕ ακόμη και οργανωτικά ζητήματα. Ένα από αυτά ποιά και πόσα αεροσκάφη θα μπορούν να παραμεόινουν στο αεροδρόμιο της Κέρκυρας μετά την προσγειωσή τους. Γιατί στο μικρό αεροδρόμιο της Κέρκυρας δεν μπορούν να παρκάρουν όσα αεροσκάφη χωρών που οι υπουργοί τους θα συμμετέχουν μπορούν να παραμείνουν στο αεροδρόμιο. ¨Ετσι σαν λύση επελέγει να προσγειώνονται, να κατέρχονται και να αναχωρούν άμεσα τα αεροσκάφη να πηγαίνουν να ... παρκάρουν στο Άκτιο! Στο αεροδρόμιο της Κέρκυρας μαθαίνουμε θα παραμείνουν τα αεροισκάφη των Χίλαρι Κλίντον και Σεργκέϊ Λαβρόφ, ώστε να ισχύσει η ισσορροπία και στο ... πάρκινγκ.

Φοβούμαι ότι πολύ κακά μαντάτα θα μεταφέρω με το ακόλουθο σχόλιο για το σύνολο των εργαζομένων στο ΥΠΕΞ. Η πληροφορία κυκλοφορεί εδώ και καιρό αλλά φαίνεται πως τώρα τα πράγματα έφτασαν στο κρίσιμο σημείο καθώς το υπουργείο Οικονομικών πήρε την οριστική του απόφαση να φορολογήσει στο άμεσο μέλλον όλα τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων και στην λίστα που δημιουργήθηκε βρίσκονται και τα επιδόματα "υπηρεσίας στο εξωτερικό" Σε περίπτωση που αυτά τα επιδόματα φορολογηθούν, οι μισθοί διπλωματιών και όλων όσων υπηρετούν εκεί θα μειωθούν ως και 30%. Το ζήτημα είναι σοβαρό και ίσως πρέπει η ΕΔΥ να ζητήσει πιεστικά την παρέμβαση της υπουργού (αν μπορεί και επιθυμεί να τους διευκολύνει) . Γιατί φοβούμεαι ότι θα το σκέφτονται στο μέλλον να παίρνουν πόστα στο εξωτερικό, ενώ τίθεται σε άλλη βάση ίσως και η εθελουσία κατακράτηση του ποσοστού που επιστρέφει στο εσωτερικό για τους υπηρετούντες οίκαδε.

Η "εθιμοτυπία" του συνεδρίου στον ΕCONOMIST, έσωσε την κατάσταση οδηγόντας την κα Μπακογιάννη, σε άλλο χώρο από αυτόν του Συνεδρίου ως ότου αποχωρήσει από την αίθουσα ο προλαλήσας αυτής Αντώνης Σαμαράς ώστε να μην συναντηθούν καθόλου και ανταλλάξουν πολιτικές απόψεις για την τρέχουσα κατάσταση... Αντιθέτως η κα Μπακογιάννη έφτασε στην ώρα της στο συνέδριο του ΕΑΔ (Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίων Δικαιωμάτων) όπου συνάντησε σε είσοδο και έξοδο τον Κ. Σημίτη με τον οποίο είχε χαριεντίσματα και θερμή χειραψία. Επιτέλους είδε έναν εξ αυτών που θεωρεί του... ύψους της!

Το μεσημέρι η Ελληνίδα υπεξ, συναντά και τον Βουκ Γέρεμιτς, υπουργό Εξωτερικών της Σερβίας, που σπούδασε στο Χάρβαρντ με υποτροφία Κόκκαλη και που συνδέεται άμεσα και ιδιαιτέρως φιλικά με την Νίκη Τζαβέλλα, υποψήφια τώρα του ΛΑ.ΟΣ. Το ερώτημα είναι,, πως θα απαντήσει στον σέρβο υπουργό σχετικά με το μέλλον της πολιτικής μας στο Κόσοβο όπου ενώ δεν το έχουμε αναγνωρίσει επίσημα εντούτοις συνεχίζουμε να συμπεριφέρομαστε σαν να πρόκειται για επίσημα αναγνωρισμένο κράτος από τον ΟΗΕ. ΌΧι μόνο με τη συμμετοχή στην EULEX αλλά ακόμη κι από τον χάρτη που δημοσιεύει το ΑΠΕ της ΝΑ Ευρώπης όπου το Κόσοβο φιγουράρει σαν... κράτος με δικά του σύνορα!

22 Μαΐ 2009

Ευρώ - Τουρκικές Σχέσεις: η τουρκική ανάλυση

Την πεποίθησή του ότι το άνοιγμα των τουρκικών αεροδρομίων και λιμανιών σε κυπριακά αεροσκάφη και πλοία θα αποτελέσει το αντικείμενο ενός συμβιβασμού τους επόμενους μήνες, με αντάλλαγμα την άρση της απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων από την πλευρά της ΕΕ, εξέφρασε ο διευθυντής της έδρας τουρκικών σπουδών του London School of Economics, καθηγητής Sevket Pamuk, σε εισήγησή του στο πλαίσιο σημερινής εκδήλωσης στις Βρυξέλλες για τις ευρωτουρκικές σχέσεις.

Η εν λόγω ημερίδα/συζήτηση είχε ως θέμα την οικονομική και πολιτισμική διάσταση και τις προοπτικές των σχέσεων Τουρκίας-ΕΕ και οργανώθηκε από κοινού από το London School of Economics και την τουρκική οργάνωση της κοινωνίας των πολιτών TR PLUS, η οποία έχει ως στόχο την προώθηση της τουρκικής υποψηφιότητας για ένταξη στην ΕΕ. Ομιλητές ήταν ο τούρκος καθηγητής Οικονομικής Ιστορίας Sevket Pamuk και η τουρκάλα καθηγήτρια με ειδίκευση στα θέματα πολιτικού Ισλάμ και πρόεδρος του τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Bahcesehir της Κων/πολης Binnaz Toprak, ενώ η όλη εκδήλωση χρηματοδοτήθηκε από το ίδρυμα του γνωστού μεγιστάνα του τουρκικού Τύπου Aydın Doğan.

Και οι δύο ομιλητές εμφανίστηκαν ιδιαίτερα προβληματισμένοι από τη διαφαινόμενη υποχώρηση της δυναμικής της τουρκικής ένταξης, η οποία, γίνεται αντιληπτή, όπως χαρακτηριστικά τόνισαν, τόσο από τις εχθρικές δηλώσεις ευρωπαίων ηγετών όσο και από την άνοδο του ευρωσκεπτικισμού στην ίδια την Τουρκία.

Σε αυτήν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, το μήνυμα που επιχείρησαν να περάσουν οι δύο διακεκριμένοι ομιλητές στην κατάμεστη αίθουσα όπου βρίσκονταν, μεταξύ άλλων, πολλά στελέχη ευρωπαϊκών οργάνων, συνοψίζεται στα εξής: Όσο εντείνεται η αντιτουρκική ρητορική της ΕΕ τόσο περισσότερο αποξενώνεται η τουρκική κοινή γνώμη από την Ευρώπη, γεγονός που λειτουργεί ανασταλτικά και δυσχεραίνει τις όποιες προσπάθειες της τουρκικής κυβέρνησης να επικεντρωθεί στην ευρωπαϊκή ατζέντα προωθώντας τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και την επίλυση εκκρεμών ζητημάτων, όπως το Κυπριακό, το Κουρδικό και οι σχέσεις με την Αρμενία.

Σε κάθε περίπτωση, τόνισαν, η ΕΕ δεν πρέπει να εξαντλεί στο κυβερνών ισλαμικό κόμμα AKP τον κύκλο των συνομιλητών της για τα ευρωτουρκικά. Αντίθετα, θα πρέπει να φροντίσει να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των φιλοευρωπαϊκών ελίτ και της μεσαίας τάξης, στέλνοντας το μήνυμα ότι η τουρκική ένταξη θα έχει ευεργετικές επιπτώσεις σε κοινωνικά πεδία, όπως π.χ. την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των γυναικών, όπου η ισλαμική κυβέρνηση εμφανίζεται απρόθυμη να αναλάβει τις σχετικές πρωτοβουλίες.

Με τη σειρά της και η Αξιωματική Αντιπολίτευση / CHP (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό κόμμα) θα πρέπει να αναλάβει εξίσου τις ευθύνες που της αναλογούν και να υιοθετήσει μια περισσότερο φιλοευρωπαϊκή στάση χωρίς να καταφεύγει σε μια στείρα αντιπολίτευση προς το AKP, καθώς η ένταξη στην ΕΕ δεν μπορεί να αποτελεί θέμα μόνον ενός κόμματος, κατέληξαν οι δύο ομιλητές.

Αν και δεν αρνήθηκαν ότι και η Τουρκία έχει πολύ δρόμο ακόμα να διανύσει σε ό,τι αφορά την ικανοποίηση των ενταξιακών κριτηρίων, οι δύο ομιλητές απέδωσαν την ανακοπή της δυναμικής της τουρκικής ένταξης στην «όψιμη», όπως την χαρακτήρισαν, εναντίωση κάποιων ευρωπαίων ηγετών στην τουρκική ένταξη στην ΕΕ και την αρνητική επίδραση των απαξιωτικών για την Τουρκία δηλώσεών τους στην τουρκική κοινή γνώμη. Κατά τη γνώμη τους, οι όποιες ενστάσεις για την Τουρκία θα έπρεπε να είχαν διατυπωθεί πριν από το 2004 όταν η ΕΕ χορήγησε στην Τουρκία το καθεστώς της υποψήφιας χώρας.

Σε ό,τι αφορά την παρατηρούμενη επιβράδυνση των μεταρρυθμίσεων από την πλευρά της τουρκικής κυβέρνησης, οι ομιλητές εξέφρασαν την άποψη ότι η απροθυμία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να πάρει θέση στη διαμάχη περί της χρήσης της ισλαμικής μαντίλας στα τουρκικά πανεπιστήμια, με το σκεπτικό ότι αποτελεί ένα «εσωτερικό ζήτημα», προκάλεσε έντονη δυσαρέσκεια στο ισλαμικό κόμμα, το οποίο προσέβλεπε στην ευρωπαϊκή στήριξη στην προσπάθειά του να κατοχυρώσει τις θρησκευτικές ελευθερίες στην Τουρκία.

Η αίσθηση ότι η ΕΕ δεν σκοπεύει να σταθεί αρωγός στην προσπάθεια αυτή, σε συνδυασμό με τη μεταστροφή της τουρκικής κοινής γνώμης απέναντι στην ΕΕ, είχαν ως αποτέλεσμα η ισλαμική κυβέρνηση να μην εμφανίζει πλέον την ίδια προθυμία να ανταποκριθεί στις ενταξιακές υποχρεώσεις της, επιδεικνύοντας συμπτώματα ‘κόπωσης’. Και όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι η ραχοκοκαλιά του κόμματος AKP είχε αρχικά ταχτεί αναφανδόν υπέρ της σύγκλισης με την ΕΕ, εφόσον το εν λόγω κόμμα εξέφραζε τα στρώματα εκείνα του πληθυσμού που ευνοήθηκαν κατ’ εξοχήν από το άνοιγμα της τουρκικής οικονομίας και τη σύγκλιση με την ΕΕ κατά τα χρόνια που ακολούθησαν την υπογραφή της τελωνειακής ένωσης ΕΕ-Τουρκίας.

Ερωτηθέντες για το κατά πόσον η προοπτική της δημιουργίας μιας προνομιακής εταιρικής σχέσης αντί της πλήρους ένταξης, καλύπτει τα τουρκικά συμφέροντα, οι δύο ομιλητές υπογράμμισαν ότι κατ’ αρχήν, η Τουρκία δεν χρειάζεται την ΕΕ για να γίνει μια σημαντική οικονομική δύναμη, καθώς η χώρα μπορεί να αντλήσει πλούσια οφέλη από την σύσφιγξη των οικονομικών δεσμών της με τις γειτονικές χώρες. Ωστόσο, δεν παρέλειψαν να τονίσουν ότι η οικονομική ευημερία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το ευρύτερο πολιτικό κλίμα και στο πλαίσιο αυτό, σημείωσαν ότι η Τουρκία έχει ανάγκη την ΕΕ στο βαθμό που μόνον η τελευταία είναι σε θέση να εγγυηθεί την εδραίωση των δημοκρατικών θεσμών και την ομαλή λειτουργία του κράτους δικαίου. Με άλλα λόγια, μόνον η πλήρης ένταξη στην ΕΕ μπορεί, κατά τη γνώμη τους, να διασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των πολιτικών θεσμών στην Τουρκία, διαμορφώνοντας, συνακόλουθα, τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την προώθηση των οικονομικών σχέσεων και την επίτευξη της ευημερίας.

Κληθέντες να σχολιάσουν την άποψη ότι το ισλαμικό κόμμα διαθέτει, ενδεχομένως, μια ‘κρυφή ατζέντα’ για την εγκαθίδρυση ενός ισλαμικού κράτους μόλις οι περιστάσεις το επιτρέψουν, οι ομιλητές εμφανίστηκαν αντίθετοι με τις εκτιμήσεις αυτές, τονίζοντας ότι στην Τουρκία δεν υπάρχει πρόσφορο έδαφος για παρόμοιες βλέψεις, καθώς, σύμφωνα με σχετικές δημοσκοπήσεις μόλις το 8% των Τούρκων επικροτεί την προοπτική δημιουργίας ενός ισλαμικού κράτους.

Σε ό,τι αφορά το διαφαινόμενο εξισλαμισμό της τουρκικής κοινωνίας, ο οποίος γίνεται αντιληπτός και από την αμφίεση πολλών γυναικών τόσο στην ύπαιθρο όσο και στα αστικά κέντρα, η B. Toprak εξέφρασε την άποψη ότι η εικόνα αυτή δεν αποτυπώνει παρά την βελτίωση της οικονομικής κατάστασης των ισλαμιστών και το γεγονός ότι καταλαμβάνουν μεγαλύτερο χώρο στη δημόσια ζωή, με αποτέλεσμα να είναι πλέον «περισσότερο εκτεθειμένοι στη δημόσια θέα».

Τέλος, αναφερόμενη στο Κυπριακό, η B. Toprak, υπογράμμισε ότι δεν αποτελεί πλέον ένα θέμα - ‘ταμπού’ όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, με αποτέλεσμα να ακούγονται πλέον φωνές οι οποίες αμφισβητούν τις επίσημες κυβερνητικές θέσεις, κάτι που όχι μόνο θα ήταν αδιανόητο μέχρι πρότινος αλλά θα επέσυρε και ποινική καταδίκη. Από την πλευρά του ο S. Pamuk, υπενθύμισε ότι το 2004 οι Τoυρκοκύπριοι ψήφισαν υπέρ του σχεδίου Ανάν, ενώ οι Ελληνοκύπριοι το καταψήφισαν, καθώς επίσης και ότι η ΕΕ είχε υποσχεθεί, δια στόματος μάλιστα του τότε βρετανού πρωθυπουργού Τ. Μπλερ, ότι θα προχωρήσει στην άρση της απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων. Κατά τον τούρκο πανεπιστημιακό, η αδυναμία της ΕΕ να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της είχε ως αποτέλεσμα οι Τουρκοκύπριοι να απογοητευτούν και να στραφούν στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές προς άλλα κόμματα, μεταβάλλοντας το πολιτικό σκηνικό.

· [Σημ. ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΥ] Εν ολίγοις οι δυο τούρκοι καθηγητές καλούν την Ευρώπη να δώσει «πράσινο φως» στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, παραβλέποντας τα όσα κάνει σε βάρος ευρωπαϊκών κεκτημένων αλλά και αδιαφορώντας για την υλοποίηση των υπεσχημένων βάσει του πρωτοκόλλου, στη λογική «να μην αποθαρρυνθούν» οι φίλο-ευρωπαϊκές δυνάμεις. Όσο για την Κύπρο, επικαλούνται ξανά το αναμασημένο επιχείρημα τις ψήφισαν οι μεν και οι δε. Μα ακριβώς γι αυτό το λόγο έγινε το δημοψήφισμα, για να επιλέξουν

Το κείμενο προέρχεται από το ΓΤ Βρυξελλών

21 Μαΐ 2009

Σκόπια: οι τελευταίες εξελίξεις και οι ευθύνες κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ

Μέσα σε κλίμα σοβαρών διενέξεων, για πρώτη φορά στα Σκόπια, το Ελληνικό υπ. Εξωτερικών περιμένει τον «από μηχανής Θεό» προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα που έχει ανακύψει από τη διαφορά για το όνομα της γειτονικής χώρας και τις προκλητικές ενέργειες της κυβέρνησης του Νίκολα Γκρουέφσκι. Η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη, φέρεται σαν «υποχρεωμένη» να ασχολείται με την διοίκηση του υπουργείου και την παραγωγή εξωτερικής πολιτικής, αντιθέτως γίνεται όλο και εμφανέστερο πως χρησιμοποιώντας σαν μια καλή δικαιολογία το προεκλογικό κλίμα, ασχολείται ουσιαστικά μόνο με τα εσωκομματικά της Νέας Δημοκρατίας και την αύξουσα παρουσία σ αυτήν, του Αντώνη Σαμαρά.

Στα Σκόπια αισθάνονται τώρα ότι υπήρξε λάθος τους η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης καθώς ακόμη και ο ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ, Αντόνιο Μιλοσόσκι, μετέβη στη Νέα Υόρκη προκειμένου να εξασφαλίσει τεκμήρια για την υποστήριξη της προσφυγής στη Χάγη. Η ΠΓΔΜ το Νοέμβριο του περασμένου έτους κατέθεσε αγωγή στο ΔΔ της Χάγης κατά της Ελλάδας, εξαιτίας της παρεμπόδισης της στην διαδικασία της ένταξής της στο ΝΑΤΟ. Όπως υποστηρίζουν τα Σκόπια, η Αθήνα παραβίασε τις διατάξεις της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995. Η κίνηση αυτή που αρχικά κρίθηκε «ώριμη» στη συνέχεια προκάλεσε την αντίδραση τόσο στο εσωτερικό όσο και σε διεθνείς κύκλους με αποτέλεσμα να οδηγήσει σε περεταίρω απομόνωση τα Σκόπια. Ιδιαίτερα όταν οι ΗΠΑ βιάζονται να δουν τη χώρα στο ΝΑΤΟ και στη συζήτηση για ημερομηνία ένταξής της στην ΕΕ.

Το νέο πλαίσιο που διαμορφώνεται ήδη φέρει τον Μάθιου Νίμτς, Ειδικό Απεσταλμένο του ΟΗΕ για το ζήτημα, να κινεί ξανά τα νήματα που οδηγούν σε νέο γύρο συνομιλιών, εκκρεμούσης της υπόθεσης στη Χάγη. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες αυτό έχει σχέση και με το γεγονός ότι κορυφαίοι νομικοί διαβλέπουν πως τα Σκόπια δεν έχουν πιθανότητα η Χάγη να λάβει απόφαση που να τους δικαιώνει εξαιτίας σειρά προκλητικών της ενεργειών, που αντιβαίνουν στο πνεύμα της «καλής γειτονίας». Για το λόγο αυτό ο κ. Μιλοσόσκι διέψευσε ότι στη διάρκεια της επίσκεψης στη Νέα Υόρκη θα συναντηθεί με τον ειδικό διαμεσολαβητή, πρέσβη Μάθιου Νίμιτς, ο οποίος πρότεινε πρόσφατα την ονομασία «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» καθώς θα αποτελούσε παραδοχή ότι η χώρα του από τη μια πλευρά προσφεύγει στη Χάγη και ταυτόχρονα προσπαθεί να βρει έξω-δικαστική λύση.

Την ίδια στιγμή χώρες που βρίσκονταν κοντά στην πΓΔΜ, δείχνουν να κουράζονται από την προκλητικότητά τους. Επισημαίνεται ότι ο πρόεδρος της Σλοβενίας Ντανίλο Τιρκ, μετά τις συνομιλίες με τον πρόεδρο της ΠΓΔΜ, Τζόρτζε Ιβάνοβ, προειδοποίησε τα Σκόπια ότι θα έπρεπε να είναι πιο προσεχτικά κατά τη χρήση ονομάτων ιστορικών προσωπικοτήτων. Ως παράδειγμα ανέφερε το όνομα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Κριτική εντός των Σκοπίων

Η μετεκλογική περίοδος και οι επαφές της ηγεσίας της πΓΔΜ στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, οδηγούν πιθανότατα σε μια επανεξέταση της «γραμμής» που τα Σκόπια διατηρούσαν τα τελευταία χρόνια. Μετά την επίσκεψη του νεοεκλεγέντα προέδρου της ΠΓΔΜ, Τζόρτζε Ιβάνοβ και του πρωθυπουργού Νίκολα Γκρουέβσκι στις Βρυξέλλες αλλά και την πρόσφατη συνάντησή τους με τον απερχόμενο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ στα Σκόπια, η διαμόρφωση κοινής θέσης για το ζήτημα της ονομασίας μεταξύ της πολιτικής ηγεσίας και της διαπραγματευτικής ομάδας εισέρχεται στη φάση συνεννοήσεων τόσο με τα κοινοβουλευτικά κόμματα, όσο και με τους φιλικούς τους παράγοντες, όπως οι ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία, Ολλανδία, κ.ά.

Η Ουάσιγκτον δείχνει να μην πιέζει πλέον μόνον την Αθήνα για αποδοχή μιας σύνθετης ονομασίας αλλά και τα Σκόπια. Την ίδια στιγμή, ο Έλληνας Πρέσβης στην Ουάσιγκτον Αλ. Μαλλιάς, στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Greek News», τόνισε ότι η απόφαση των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν την πΓΔΜ υπό το συνταγματικό της όνομα «κατέστησε την ηγεσία της άκαμπτη, υπεροπτική και πεπλανημένη». Ο κ. Μαλλιάς υποστήριξε επίσης, ότι αυτή η απόφαση προκαλεί και υποβαθμίζει τις σχέσεις ΗΠΑ – Ελλάδας και θέτει σε κίνδυνο τις σχέσεις της πΓΔΜ με την Ελλάδα. Ακόμη σύμφωνα με δήλωση του Έλληνα Πρέσβη στην Ουάσιγκτον τονίζεται «ότι η απόφαση της αναγνώρισης της πΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα αμφισβητεί την αξιοπιστία του ΝΑΤΟ, γιατί αφορά την Ελλάδα ως σύμμαχο».

Αλλά οι σημαντικότερες πιέσεις φαίνεται να προέρχονται την ώρα αυτή από την ηγεσία των Αλβανικών κομμάτων της πΓΔΜ, που συγκυβερνούν, και που φοβούνται ότι η σλαβομακεδονική πλειοψηφία αφήνει τη χώρα να υπονομεύεται εξαιτίας ενός παράλογου, άκρατου και χωρίς όρια εθνικισμού. Οι Αλβανοί της πΓΔΜ, έλπιζαν σε μια ταχεία ένταξη στο ΝΑΤΟ και στις διαδικασίες ένταξης στην ΕΕ πιεζόμενοι από τους οικονομικούς τους εταίρους τόσο στην Αλβανία και το Κόσσοβο, αλλά και μπροστά στο εμφανές αδιέξοδο που δημιουργείται για τη χώρα όταν όλες οι γύρω χώρες κάνουν βήματα σταδιακής ένταξης στους ευρώ-ατλαντικούς θεσμούς.

Ελληνικές αντιδράσεις

Το «κάθισμα του Βούδα» με το απλανές βλέμμα και τη γαλήνια ηρεμία χαρακτηρίζει μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, την Ελληνική εξωτερική πολιτική. Με εξαίρεση την πρόσφατη δήλωση του Κ. Καραμανλή σε συγκέντρωση στη Μακεδονία ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να βρει λύση με το σύνολο των όρων που έχει θέσει (όνομα, erga omnes), στη Βας. Σοφίας ασχολούνται με θέματα μακράν αυτών που αποτελούν τις προτεραιότητες της εξωτερικής μας πολιτικής και της εθνικής ασφάλειας.

Το ΠΑΣΟΚ δια του πολιτικού του εκπρόσωπου του σε θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, Ανδρέα Λοβέρδου, σχετικά με τη δήλωση του Αλί Αχμέτι για τη συμπερίληψη των Αλβανών πολιτικών εκπροσώπων στις διαπραγματευτικές διαδικασίες για την ονομασία, έκανε την ακόλουθη δήλωση :

Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που οι ηγεσίες και των δύο κομμάτων που εκπροσωπούν την αλβανική συνιστώσα της FYROM αρθρώνουν λόγο διακριτό από εκείνον του πρωθυπουργού κ. Γκρούεφσκι και της ηγετικής ομάδας του κόμματός του. Ακόμη περισσότερος καιρός, όμως, έχει περάσει από τότε που το ΠΑΣΟΚ, στους κατάλληλους κάθε φορά θεσμικούς χώρους, έχει κάνει πολύ συγκεκριμένες προτάσεις για τη διαμόρφωση μιας αξιόπιστης και διεισδυτικής ως προς το θέμα, πολιτικής. Η κυβέρνηση της Ν.Δ., όμως, αρνείται να πράξει τα δέοντα, να ασκήσει κατάλληλες πολιτικές και άφησε έτσι στην τύχη του τον συσχετισμό δυνάμεων που διαμορφώθηκε στο Βουκουρέστι. Αυτή η αντιφατική και επιζήμια για τη χώρα συμπεριφορά δεν εκφράστηκε μόνο στην περίπτωση της FYROM, αλλά αποτυπώθηκε και στην ενεργειακή πολιτική της χώρας, στον ΟΑΣΕ, στην ευρωπαϊκή μας πολιτική, στο Μεσανατολικό και, φυσικά, στο ζήτημα των ελληνοτουρκικών και ευρωτουρκικών σχέσεων. Είναι βέβαιο, ότι η κυβερνητική αλλαγή είναι απαραίτητη τόσο και για τα εξωτερικά όσο και για τα ευρωπαϊκά μας θέματα. Ως τότε όμως, ακόμη περιμένουμε την απάντηση της κυρίας υπουργού των Εξωτερικών στο αίτημά μας για σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής.

Η κριτική που ασκεί στην κα Μπακογιάννη και την κυβέρνηση, δεν απέχει από την πραγματικότητα αλλά την ίδια ώρα, που οι κκ Παπανδρέου και Λοβέρδος ασκούν κριτική οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες σύμμαχοί τους στη Σοσιαλιστική Διεθνή δημόσια στηρίζουν τα Σκόπια!

Σύμφωνα με τηλεγράφημα του “MIA”, ο Γουώλτερ Κόλμπο, γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (SDP) και Πρόεδρος της Γερμανό-“μακεδονικής” ένωσης, μετά από συνάντηση με τον Πρωθυπουργό της πΓΔΜ, Νίκολα Γκρούεβσκι, δήλωσε ότι το κόμμα του κάλεσε το ΠΑΣΟΚ και τον ηγέτη του, Γιώργο Παπανδρέου, να αναθεωρήσει τη θέση του σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας.
«Προς το παρόν, δεν υπάρχει άμεση απάντηση από το ΠΑΣΟΚ, αλλά νομίζω ότι θα έχουμε την αρχική απάντηση μετά τις ευρωεκλογές», δήλωσε, σύμφωνα με το “MIA”, ο κ. Κόλμπο.
Ο Γερμανός βουλευτής, αναφέρει το “MIA”, τόνισε ότι στηρίζει την ΠΓΔΜ όσον αφορά στο ζήτημα του ονόματος. «Είμαστε στη δική σας πλευρά από το 2004, όταν στη γερμανική Βουλή υπερψηφίστηκε ότι η “Μακεδονία” έχει το δικαίωμα να πάρει το όνομα που επιθυμεί. Είναι προφανές ότι η Ελλάδα ανήκει στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και έχει τη δυνατότητα να παρεμποδίσει την ένταξη της “Μακεδονίας”. Εμείς δεν το εγκρίνουμε αυτό», δήλωσε, επίσης, ο κ. Κόλμπο.
Ο ίδιος, συνεχίζει το “MIA”, είπε πως αναμένει να εγκριθεί η απελευθέρωση του καθεστώτος θεωρήσεων εισόδου για τους πολίτες της ΠΓΔΜ και ότι οι προσπάθειες της χώρας προς αυτή την κατεύθυνση έχουν αποφέρει πολύ θετικά αποτελέσματα. Ο κ. Κόλμπο εκτίμησε θετικά το έργο του Κοινοβουλίου της ΠΓΔΜ και υπογράμμισε ότι είναι αναγκαίο να υπάρξει ομοφωνία επί όλων των εθνικών ζητημάτων.

Ποια είναι λοιπόν για το ζήτημα αυτό η θέση του ΠΑΣΟΚ και γιατί ο κ. Κόλμπο μιλά για απάντηση μετά τις Ευρώ-εκλογές; Υπάρχει κάποια συνεννόηση ώστε να μην θιγεί προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ; Να ένα πεδίο δράσης του κ. Λοβέρδου που φυσικά έχει υποχρέωση απάντησης όπως και η κα Μπακογιάννη για τις δικές της δραστηριότητες…

20 Μαΐ 2009

Σχόλια για ΥΠΕΞ- 16

Νέο Ανώτατο Υπηρεσιακό Συμβούλιο αναμένεται να συγκληθεί πριν το τέλος Μαΐου προκειμένου να αποφασίσει για την τύχη τριών πρεσβειών (Στοκχόλμης, Λουμπλιάνας και Xάγης ) των οποίων οι επικεφαλής ( Ευαγγ. Καρόκης, Διον. Κουντουρέας, Κ. Ράλλης ) είτε επιστρέφουν στην Αθήνα ή οδεύουν προς σύνταξη. Με εξαίρεση την Στοκχόλμη όπου η διαδικασία μεταβολής θα προκύψει μετά το πέρας της Σουηδικής Προεδρίας, δηλαδή περί την άνοιξη του 2010, οι άλλες δύο θα γνωρίσουν τα νέα «αφεντικά» εντός του τρέχοντος έτους. Υποψήφιοι αρκετοί αλλά ακόμη το Γραφείο Υπουργού δεν έχει πει την τελευταία του λέξη… Μια ακόμη περίπτωση μετακίνησης ενδεχομένως να είναι, όπως ήδη γράψαμε, και αυτή του πρέσβη Γ. Παπαδόπουλου από τις Βρυξέλλες. Αντιθέτως από τις πληροφορίες που είχαμε μας ενημέρωσαν ότι σκοπεύει στο Μπουένος Άιρες, μετά την αποχώρηση του πρέσβη Μιχ. Χριστίδη και όχι σε επιστροφή στην Αθήνα.

  • Άδικη θεώρησαν πολλοί διπλωματικοί τη διαδικασία που ακολούθησε ο Γ. Γ. του υπουργείου κ. Αγαθοκλής χρεώνοντας με επίπληξη τους κυρίους Δημητρίου και Ιωάννου για την υπόθεση της παρέμβασης του πρώτου σε θέμα του δευτέρου και της απάντησης του τελευταίου. Δυο σημειώματα από ένα ΠΥΒ’ και ένα ΣΠΑ’ υπηρετούντες ο μεν στην Ασία και ο άλλος στην Ευρώπη, εκφράστηκε η άποψη ότι «εν αδίκω» ήταν μόνον ο κ. Δημητρίου. Συμφωνεί και ο ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΣ αλλά και οι ισορροπίες κάποτε επιβάλλονται.

Σοβαρό και … άλυτο πρόβλημα εξακολουθεί να προκαλεί η αναμενόμενη επιστροφή του πρέσβη Π. Μακρή από την Βαγδάτη καθώς δεν βρίσκεται κατάλληλο πόστο για την τοποθέτησή του μετά από τόσα χρόνια παραμονής στην Ιρακινή πρωτεύουσα και όχι με τους καλύτερους όρους. Στο μεταξύ, από εκεί θα παρακολουθήσει μάλλον την τελετή διαπιστευτηρίων στην Ταϋλάνδη από τον πρέσβη Ν. Βαμβουνάκη, ιππεύοντα ελέφαντα όπως το πρωτόκολλο απαιτεί…

  • Φαίνεται πως στο ΥΠ. ΕΞ, η μνήμη είναι … «κοντή». Ακούω λοιπόν ότι διψήφιο αριθμό προγραμμάτων υποσχέθηκε ο Θ. Σκυλακάκης στην «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ» της Εκκλησίας της Ελλάδος, με την οποία ακόμη δεν έχει επιλυθεί το ζήτημα των χρεών που προέκυψαν από τη διαχείριση άλλου προγράμματος στο παρελθόν, επί Διεύθυνσης Δ. Φουρλεμάδη. Για το θέμα, λέγεται μάλιστα ότι ενημερώθηκε διεξοδικά άτομο, που δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί η τοποθέτησή του από την Αξιωματική Αντιπολίτευση (αν γίνει κυβέρνηση) στο υπουργείο σε θέση κλειδί και με ευθύνη, μεταξύ άλλων, τον έλεγχο των δαπανών της περιόδου Ντ. Μπακογιάννη και Θ. Σκυλακάκη. Πάντως η μετακίνηση του Θ. Σκυλακάκη επέφερε μεγάλες δόσεις χαράς στις υπ’ αυτόν διευθύνσεις αν και συνεργάτες του διαδίδουν ότι «όσο είναι η Ντόρα θα συνεχίσει να έχει ενεργή ανάμειξη». Σίγουρα λυπημένοι, φίλοι του από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού αν και αποκτούν ένα σύμμαχο στο Ευρωκοινοβούλιο…

Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι στην προχθεσινή ομιλία του Αντώνη Σαμαρά παραβρέθηκαν τόσα πολλά στελέχη του Κ. Καραμανλή υποδηλώνοντας πως η σχέση των δύο ανδρών δεν είναι αβαθής. Εξάλλου το μεγάλο πλήθος φαίνεται να έχει προκαλέσει ερωτήματα και στην πλευρά Μητσοτάκη – Μπακογιάννη μιας και στην περίπτωση της ομιλίας τη κας Μπακογιάννη υπήρχε η δεξαμενή των ψηφοφόρων της Α’ Αθήνας κάτι που δεν ισχύει για τον Αντ. Σαμαρά. Εξάλλου 40 και πλέον βουλευτές οδηγούν στο συμπέρασμα πως ο Σαμαράς δεν είναι … αμελητέα ποσότητα στο δρόμο της διεκδίκησης μιας θέσης στον ηγετικό κύκλο του κόμματος. Ανάμεσα στο πλήθος διακρίναμε και δύο πρέσβεις καθώς και ένα ακόμη ΣΠΑ’. Άγνωστο αν είναι παλαιοί φίλοι ή νέοι θαυμαστές…

  • Τι θα κάνουν τώρα που απεχώρησε ο Θ. Σκυλακάκης τα παραπαίδια του στους ΟΕΥ; Θα βαδίσουν τουλάχιστον «με ψηλά το κεφάλι» ή θα επιμείνουν στα αδιέξοδα; Εις εξ’ αυτών πάντως, γνωστός νεοδημοκράτης, υποστηρίζει πως «δεν θα ψηφίσει στις Ευρωεκλογές» γιατί ο κ. Σκυλακάκης βρέθηκε στο ευρώ –ψηφοδέλτιο! Πάντως αδέλφια κάντε κάτι γιατί … χάνεστε κι εσείς μετά την παγία (θα πούμε περισσότερα τη Δευτέρα)..

Κριτική Α. Λοβέρδου για ενταξιακή πορεία Τουρκίας

Ο πολιτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, Ανδρέας Λοβέρδος, σχετικά με την πορεία των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας και τη στάση της κυβέρνησης στη χθεσινή συνεδρίαση του Σ.Γ.Υ.E.Σ. της Ε.Ε., έκανε την ακόλουθη δήλωση :

Ο Δεκέμβριος του 2009 έχει προσλάβει το χαρακτήρα ενός «crash test» για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ε.Ε. Κι αυτό, διότι τότε θα ολοκληρωθεί η συνολική εξέταση της ευρωτουρκικής πορείας και, στο πλαίσιο αυτό, θα αποτιμηθεί ο εκ μέρους της σεβασμός του ευρωπαϊκού-κοινοτικού κεκτημένου και ειδικώς η εκκρεμότητα - από το 2005- της εφαρμογής του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Τελωνειακής Ένωσης της Ε.Ε. και της Τουρκίας.

Η συνολική αυτή αποτίμηση, δίχως να διακόπτει την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, θα αποτιμά την ανταπόκρισή της στα δεδομένα της Ε.Ε. και θα συναρτάται με τη συνέχιση ή την πρόσκαιρη διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Ωστόσο, όσο περνούν οι μήνες και πλησιάζουμε στον Δεκέμβριο, όχι μόνο δεν διαγράφονται στον ορίζοντα κάποια θετικά στοιχεία δράσης από την πλευρά της Τουρκίας σχετικά με την εφαρμογή του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου, αλλά αντιθέτως, εμφανίζονται σημεία μιας ενδεχόμενης αναδίπλωσης της Ε.Ε. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη συνεδρίαση, του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων και Εξωτερικών Σχέσεων της Ε.Ε., όπου δεν γίνεται αναφορά στην επιρροή που θα έχει μια πιθανή άγονη και αντιπαραγωγική τουρκική στάση, στη συγκεκριμένη πορεία των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Με τα δεδομένα αυτά, η κυβέρνηση και ειδικώς η υπουργός των Εξωτερικών οφείλει να ενημερώσει σχετικώς για τη στάση την οποία κράτησε ο υφυπουργός κ. Βαλληνάκης στην ανωτέρω συνεδρίαση του Σ.Γ.Υ.Ε.Σ., αλλά και για τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης ως προς την πορεία των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, σε περίπτωση μιας αντιπαραγωγικής στάσης εκ μέρους της Τουρκίας, ειδικά σε σχέση με την πλήρη εφαρμογή του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου.

19 Μαΐ 2009

Άρθρο Βούλγαρου Προέδρου Γκιόργκι Παρβάνοφ για την Ενέργεια & τους Αγωγούς

Ο ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΣ στο πλαίσιο δημοσίευσης σχολίων και πληροφοριών που ενδιαφέρουν την εξωτερική πολιτική και τις δακρατικές σχέσεις, παρουσιάζει πρόσφατο κείμενο του Προέδρου της Βουλγαρίας, Γκεόργκι Παρβάνοφ, ο οποίος χαρακτηρίζει ως επιτυχή την πρόσφατη ενεργειακή διάσκεψη της Σόφιας (24-25 Απριλίου), σημειώνοντας ότι με αυτήν η Βουλγαρία επιβεβαίωσε τη θέση της στον ενεργειακό χάρτη, αλλά σε ένα νέο επίπεδο, καθώς απέδειξε ότι έχει την ικανότητα να συμμετέχει στον ευρωπαϊκό διάλογο για θέματα ενέργειας και στη διαμόρφωση της νέας ενεργειακής πολιτικής. Σύμφωνα με τον κ. Παρβάνοφ, η διακήρυξη που υιοθετήθηκε από τη διάσκεψη της Σόφιας μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την προετοιμασία ενός διεθνούς εγγράφου, που θα θέτει το πλαίσιο για την απελευθέρωση, την ενσωμάτωση και την παγκοσμιοποίηση της αγοράς φυσικού αερίου.

Επίσης, ο Βούλγαρος Πρόεδρος επισημαίνει ότι τόσο το σχέδιο Nabucco, όσο και το σχέδιο South Stream είναι απαραίτητα για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, δεδομένων των εκτιμήσεων για την κατανάλωση φυσικού αερίου μέχρι το 2025, αλλά και μετά. «Η Βουλγαρία συνέβαλε και θα συνεχίσει να εργάζεται για την υλοποίηση και των δύο σχεδίων. Η ΕΕ έχει χαρακτηρίσει τον Nabucco ως σχέδιο ιδιαίτερης προτεραιότητας. Θεωρώ, ωστόσο, ότι και το σχέδιο South Stream πρέπει να αποκτήσει αρμόζουσα θέση στην ατζέντα της ΕΕ», υπογραμμίζει ο κ. Παρβάνοφ.

Αναφερόμενος στο ρόλο της Ρωσίας για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, ο κ. Παρβάνοφ σημειώνει ότι η επιλογή της παράκαμψης της Ρωσίας, η οποία αποτελεί – και θα συνεχίσει στο ορατό μέλλον να αποτελεί – βασικό προμηθευτή ενέργειας για τις χώρες της ΕΕ, θα οδηγούσε σε περιορισμό και καθυστέρηση της διαδικασίας διαφοροποίησης, περιπλέκοντας παράλληλα τις σχέσεις ΕΕ-Ρωσίας σε άλλους τομείς. «Δεν μπορούμε να κάνουμε σοβαρά σχέδια για την ενεργειακή ασφάλεια χωρίς τη Ρωσική Ομοσπονδία. Πρέπει, όμως, να καταστεί σαφές ότι στις συγκεκριμένες διαπραγματεύσεις θα επιμένουμε στην υπεράσπιση του εθνικού μας συμφέροντος, όπως κάναμε τον Ιανουάριο του 2008, όταν υπογράψαμε για τον αγωγό South Stream, αλλά και όπως κάναμε τη φετινή άνοιξη. Από αυτές τις θέσεις αρχής δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε», σημειώνει ο Βούλγαρος Πρόεδρος.

Τέλος, ο κ. Παρβάνοφ τονίζει την ανάγκη εθνικής συναίνεσης στη Βουλγαρία σε ότι αφορά την ενεργειακή ασφάλεια, έτσι ώστε να μην γίνεται εκμετάλλευση του θέματος για μικροκομματικούς λόγους. Σε αυτό το πλαίσιο, προτείνει την αναζήτηση συναίνεσης στις παρακάτω συγκεκριμένες παραμέτρους:

1. Ενεργός συμμετοχή της εταιρίας “Bulgartransgaz” στα σχέδια Nabucco και South Stream
2. Διασύνδεση του δικτύου φυσικού αερίου της Βουλγαρίας με τα δίκτυα της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Ρουμανίας και, εν συνεχεία, με τα δίκτυα της Σερβίας και άλλων χωρών των Δυτικών Βαλκανίων
3. Διαπραγματεύσεις με τη ρωσική Gazprom για μια νέα μακράς διάρκειας συμφωνία, με στόχο την επίτευξη καλύτερων και πιο ευέλικτων όρων για προμήθειες φυσικού αερίου μέχρι το 2030 (σε αυτά περιλαμβάνεται και η κατάργηση των μεσαζόντων)
4. Δημιουργία δυνατοτήτων για αξιοποίηση των τερματικών σταθμών υγροποιημένου αερίου στην Αλεξανδρούπολη ή την Καβάλα, καθώς και στο Μαρμαρά της Τουρκίας (ετοιμότητα συμμετοχής σε παρόμοιο σχέδιο έχει εκδηλώσει το Κατάρ, που είναι ο τρίτος παραγωγός φυσικού αερίου στον κόσμο). Επίσης, σημαντικό είναι να συμμετάσχει η Βουλγαρία ενεργά στη συζήτηση προτάσεων που αφορούν τη μεταφορά συμπιεσμένου αερίου μέσω της Μαύρης Θάλασσας.
5. Εξασφάλιση επενδύσεων για τη διεύρυνση της χωρητικότητας των εγκαταστάσεων αποθήκευσης φυσικού αερίου στο Τσίρεν. Παράλληλα, θα πρέπει να επιλυθεί το ζήτημα με την κατασκευή νέων σταθμών αποθήκευσης φυσικού αερίου στην περιοχή του Γαλατά
6. Ανάπτυξη της δυνατότητας παραγωγής φυσικού αερίου από το κοίτασμα της περιοχής Ντεβίντσι. Προσέλκυση επενδυτών για την έρευνα νέων κοιτασμάτων επί βουλγαρικού εδάφους.
7. Δημιουργία δυνατοτήτων για συμμετοχή βουλγαρικών εταιρειών στην επεξεργασία νέων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη Ρωσία, την Κεντρική Ασία, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.