Ανηλεή πόλεμο δέχθηκε η Αθήνα από την πλευρά του Λονδίνου, Στοκχόλμης, Πράγας, και Βαλτικών δημοκρατιών στα πλαίσια της Συνόδου Κορυφής και όσων προηγήθηκαν αυτής, προκειμένου να υπάρξει απόφαση του Συμβουλίου που να εστιάζει στην λαθρομετανάστευση, Ο φίλος ( της Ντόρας Μπακογιάννη) υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας κ. Μίλιμπαντ , συνεπικουρούμενος από την Τσέχικη Προεδρία και την αναλαμβάνουσα Σουηδική (λέγε με Μπίλντ!) έδωσε μάχη προκειμένου να παραληφθούν αναφορές στο ζήτημα και ειδικότερα να μην υπάρξει αναφορά στην Τουρκία και τα μέτρα επανεισδοχής και επικουρικότητας μέσω της Frontex.
Η σχετική διαμάχη άρχισε δυο περίπου εβδομάδες πριν την Σύνοδο Κορυφής και οδήγησε σε περισσότερες από τρεις περιπτώσεις στην «εξαφάνιση» σχετικών παραγράφων ή στην ουσιαστική αναδιαμόρφωση τους στα πλαίσια νυκτερινών βρετανό-τσεχικών συζητήσεων. Αυτό, σε τελική φάση εξανάγκασε τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, να πάρει επάνω του το ζήτημα και να το θέσει ως θέμα «άμεσης» και άρα σημαντικής προτεραιότητας στη διάρκεια του Συμβουλίου, όπου μας υποστήριξαν τόσο η Μάλτα και η Κύπρος όσο και η Ιταλία που αντιμετωπίζει επίσης σοβαρό πρόβλημα.
Με τον τρόπο αυτό ξεπεράστηκαν οι όποιες αντιδράσεις καθώς γενικά το θέμα θεωρείται υπαρκτό και ουσιαστικό και οι όποιες αντιρρήσεις δεν είχαν τόσο πολιτικό όσο οικονομικό χαρακτήρα μιας και οι Βρετανοί φοβούνται πως ενδέχεται να χάσουν χρήματα από τις κοινοτικές επιστροφές αλλά και για να μην ενοχληθεί η Άγκυρα. Ωστόσο, ίσως το όλο ζήτημα να είχε πάρει διαφορετική τροπή αν είχε υποστηριχθεί εντονότερα από την υπεξ στη διάρκεια του Γενικού Συμβουλίου των υπουργών, οπότε θα περνούσε χωρίς την ανάγκη ο πρωθυπουργός να προχωρήσει σε πάρε-δώσε με τους λοιπούς ευρωπαίους συναδέλφους του.
