Η χθεσινή απόφαση του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές, ασχέτως ή όχι της ορθότητάς της, αποτελεί εξέλιξη που για μικρό χρονικό διάστημα θα παγώσει την όποια εξελισσόμενη Ελληνική εξωτερική πολιτική. Στο διάστημα αυτό η χώρα θα εξακολουθήσει να παρακολουθεί, σχεδόν ανήμπορη, την Τουρκία να επαναλαμβάνει τις προκλήσεις της στο Αιγαίο και να υποσκάπτει συστηματικά τις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού. Ωστόσο, η εκλογική διελκυστίνδα δίνει την ευκαιρία στα κόμματα να εκφράσουν δημόσια και δεσμευτικά ποια θα είναι η εξωτερική τους πολιτική σε περίπτωση νίκης τους στις επερχόμενες εκλογές, Τι θα κάνουν, στα μεγάλα Εθνικά θέματα αλλά και σε αυτά που λίγο απασχολούν τον ελληνικό λαό, αν και είναι εξίσου σημαντικά, όπως η θέση της χώρας στο ΝΑΤΟ ( κι αναφερόμαστε στο ρόλο που θέλουμε μέσα στη συμμαχία, το Αφγανιστάν, τα όρια δράσης της, κλπ).
Ποιες είναι οι θέσεις των κομμάτων στα «παιχνίδια» των αγωγών, στις νέες προοπτικές της ΕΕ αλλά και σε θέματα όπως το παγκόσμιο κλίμα.
Είναι δύσκολο, ως απίθανο ότι τα κόμματα θα χρησιμοποιήσουν την ευκαιρία που τους δίνεται για να εκφράσουν θέσεις και ιδέες. Το πιθανότερο είναι πως θα παραμείνουν σε επιφανειακές αναφορές μιας και δεν έχουν επεξεργασμένες θέσεις – κι όχι απλά γενικόλογες απόψεις- για τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Γιατί κρατούν την λεγόμενη «πισινή» προκειμένου να δράσουν σε περίπτωση απόκτηση της κυβέρνησης, αναλόγως τω καταστάσεων. Με την ίδια λογική που μας έφεραν στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα. Να απειλούμεθα και να παρακαλάμε προκειμένου άλλοι, να εγγυηθούν την εθνική μας ανεξαρτησία και ακεραιότητα.
Από τη δική μας πλευρά, μένει ένα πράγμα: να συνεχίσουμε να ρωτάμε και να αναζητούμε την πραγματικότητα…
