Βρυξέλλες, 11.12
Η Ελλάδα αποτελεί αυτή την εβδομάδα "ευρωπαϊκό στόχο". Είτε αυτό αφορά τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, είτε τον ευρωπαϊκό τύπο, είτε τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς και οργανισμούς οικονομικής ανάλυσης. Ο λόγος, τόσο η εκτίναξη του δημόσιου χρέους όσο και κυρίως η αδυναμία της να περικόψει τις κυβερνητικές δαπάνες, να μειώσει τον τεράστιο δημόσιο τομέα, που έχει μεταβληθεί σε μια "μαύρη τρύπα" που απορροφά τα δάνεια και τους κόπους του ελληνικού λαού.Η πρωτοφανής αυτή οικονομική κρίση, προκαλεί ρίγη στην ΕΕ στους υπεύθυνους των αγορών και των κυβερνήσεων καθώς συμβαίνουν τρία πράγματα που δεν μπορούν να τα δεχθούν χωρίς αντιδράσεις. Πρώτον, την ώρα που η κυβέρνηση ζητά στήριξη από ΕΕ και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εξηγώντας πως δυσκολεύεται να ξεπεράσει το πρόβλημα, την ίδια ώρα η ίδια κυβέρνηση ετοιμάζεται να μοιράσει χρήματα σε όσους βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας και να διατηρήσει μισθούς και συντάξεις στα σημερινά επίπεδα ή να δώσει ελάχιστες αυξήσεις. Αυτό σύμφωνα με όλα τα οικονομικά μοντέλα είναι αντίθετο στην οικονομική αριθμιτική. Το δεύτερο ζήτημα είναι, δεν μπορεί να δεχτεί πως μια χώρα σαν την Ελλάδα, επιχειρεί να ξεπεράσει τα προβήματα χωρίς να "σπάσει αυγά". δηλαδή να προκαλέσει βαθειές τομές σε τομείς που οδήγησαν σε κατάρρευση τα δημοσιοοικονομικά μεγέθη, όπως το ασφαλιστικό και το εργασιακό. Το τρίτο και σοβαρότερο ζήτημα είναι πως η κατάσταση κρίσης της ελληνικής οικονομίας κινδυνεύει να αποτελεί πρόσιμο για μια ευρύτερη κρίση, στη ζώνη του ευρώ, που θα εξελιχθεί με τη θεωρία του ντόμινο. Ήδη υποβιβάστηκε η πιστοληπτική ικανότητα της Ισπανίας, μετα από μας και πριν από μας της Πορτογαλλίας και Ιρλανδίας. Η Βρετανία βρίσκεται κοντά και δεν μπορεί ν αποκελιστεί να ασκηθεί πίεση στο Λονδίνο, παρότι ο νέος προϋπολογισμός είναι εξωφρενικά μικρότερος σε μια προσπάθεια να διασωθεί η οικονομία, ενώ δεν ανήκει και στη ζώνη του ευρώ.
Η κυβέρνηση μετά την αποτυχία της στις πρώτες 70 ημέρες να επιδείξει θετικά αποτελέσματα του νέου μοντέλου διακυβέρνησης, επιχειρεί να χρησιμοποιήσει μια παλαιο- ΠΑΣΟΚ συνταγή: "για όλα φταίνε οι ξένοι που μας απειλούν κι εκβιάζουν". Αλλά είναι έτσι; Ειναι αυτό μέρος της αποκαλούμενης νέας εξωτερικής πολιτικής; Πως μπορείς μετά να μιλάς καθισμένος απέναντι σε αυτούς που σε απειλούν; Πως μπορείς να κάνεις προτάσεις; Πως μπορείς να συμφωνείς σε όσα προτείνουν...
Χθες το βράδυ ο κ. Παπανδρέου έκατσε απέναντι στη Μέρκελ, στον Σαρκοζί, στο Μπράουν, .... και συζήτησε αντί τις προοπτικές της Ευρώπης για παρέμβαση στη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης για το κλίμα, την τραγική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Πριν από αυτό όμως ο κ. Παπανδρέου δια του κυβερνητικού εκπροσώπου ενημέρωσ πως είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον διευθυντή του ΔΝΤ (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) Στρος Καν. Κι επειδή αυτό από μόνο του αποτελεί είδηση που μπορεί να προκαλέσει καταστροφή, δήλωσε πως η συνομιλία έγινε με την ιδιότητα του κ. Καν, ως ... σοσιαλιστή! Στην ουσία η συνομιλία είχε αντικείμενο την Έκθεση του ΔΝΤ που θα δημοσιευθεί για τη χώρα πριν το τέλος του έτους και που ο κ. Παπανδρέου ζήτησε να μην είναι υπερβολικά σκληρότερη, από αυτήν που ετοιμάζεται να συντάξει η νέα Επιτροπή Δημοσιονομικού Ελέγχου που σύστησε η ΕΕ εφέτος και ήδη άρχισε τον έλεγχο της χωρας μας.
Η οικονομία της χώρας έχει άμεσο αντίκτυπο στην εξωτερική της πολιτική. Κι αυτό αφορά άμεσα τη χώρα που έχει μεγάλα εθνικά ζητήματα ανοιχτά και επιζητά τη βοήθεια συμμάχων και συνεταίρων, όπως δήλωσε χθες ο Θόδωρος Πάγκαλος. Αυτός θα ήταν ένας λόγος από μόνος του ισχυρός για να προβεί η κυβέρνηση σε σκληρά αλλά αναγκαία μέτρα εξυγίανσης της οικονομίας, χωρίς τις παρεμβάσεις του διεθνούς και ευρωπαϊκού παράγοντα...
