Ενώ αρχίζουν οι εντατικές συνομιλίες του Προέδρου της Κύπρου Δ. Χριστόφια με τον τουρκοκύπριο εκπρόσωπο Α. Ταλάτ, όπου κλεισμένοι σε ένα χώρο επί τριήμερο θα επιχειρήσουν να ξεπεράσουν τα προβληματικά σημεία των ως τώρα εκατέρωθεν προτάσεων, γίνεται όλο και σαφέστερο πως οι Τουρκοκυπριακές προτάσεις οδηγούν με απόλυτη σαφήνεια στην εγκατάλειψη της ελληνικότητας της νήσου παρά το γεγονός πως υπάρχει (και υπήρχε και προ του 1974) απόλυτη ελληνική πλειοψηφία. Στο σημερινό μας σημείωμα σκοπεύουμε να αναφερθούμε στο τι έχει συμφωνηθεί και σε τι έχουν διαφωνήσει τα δυο μέρη, σχετικά με την παραγωγή και εφαρμογή κανόνων στην Εξωτερική Πολιτική.
Συμφωνούν λοιπόν, ως σήμερα, τα δυο μέρη στα παρακάτω σημεία:
§ Οι ομόσπονδες περιοχές/ συνιστώσες Πολιτείες, θα συμμετέχουν στη διατύπωση και εφαρμογή της εξωτερικής πολιτικής, περιλαμβανομένων και των σχέσεων με την ΕΕ, εφόσον τα θέματα αφορούν απ ευθείας τις περιοχές αυτές.
§ Η εφαρμογή των προνοιών του Συντάγματος θα στηριχθεί σε μια Συμφωνία Συνεργασίας ανάμεσα στην Ομόσπονδη κυβέρνηση και τις Συνιστώσες Πολιτείες. Τα θέματα που συνδέονται με τις εξωτερικές σχέσεις της Κύπρου θα ρυθμίζονται με Ομοσπονδιακό Νόμο.
§ Οι υποχρεώσεις της Κύπρου που απορρέουν από διεθνείς συμφωνίες θα εφαρμόζονται είτε από τις συνιστώσες πολιτείες, είτε από την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση ανάλογα με το που αναφέρεται το θέμα.
§ Προβλέπεται η λειτουργία Υπουργείου Εξωτερικών με αρμοδιότητες που θα καθοριστούν με Ομοσπονδιακό νόμο.
§ Η τοποθέτηση/ανάκληση αρχηγού Διπλωματικής Αποστολής αποφασίζεται από το Υπ. Συμβούλιο, μετά από πρόταση του αρμόδιου υπουργού. Ο επικεφαλής και ο δεύτερος της Διπλωματικής Αποστολής δεν μπορεί να είναι από την ίδια συνιστώσα πολιτεία. Έχει προβλεφθεί να επιλυθούν και τα θέματα που θα αφορούν τη «μεταβατική περίοδο».
Τα σημεία διαφωνίας είναι αρκετά και περιγράφονται στη συνέχεια:
§ Η Ε/Κ πλευρά προτείνει η Κύπρος να διατηρήσει «ειδικούς δεσμούς φιλίας» με την Ελλάδα και την Τουρκία και να αποδώσει στις δυό χώρες καθεστώς «προνομιακού εμπορικού συνεταίρου» εφόσον είναι συμβατό με τις υποχρεώσεις της έναντι της ΕΕ. Η Τ/Κ πλευρά συμφωνεί στο ζήτημα αυτό αλλά προτείνει η ΕΕ να αποδεχθεί υποχρεωτικά και εκ των προτέρων το «ειδικό προνομιακό καθεστώς» (σ.σ. με τη μορφή πρωτογενούς δικαίου μάλλον).
§ Στις διπλωματικές αποστολές θα υπηρετούν χωριστοί εμπορικοί και πολιτιστικοί σύμβουλοι από τις περιοχές λένε οι Ε/Κ. Αντίθετα οι Τ/Κ ζητούν το δικαίωμα οι πολιτείες να διατηρούν «διπλωματικούς αντιπροσώπους» που θα θεωρούνται «διπλωμάτες « της ομοσπονδίας.
§ Δέχονται αμφότεροι πως η Διπλωματική Υπηρεσία θα είναι ανάλογη της πληθυσμιακής δύναμης κάθε πολιτείας αν και το 30% του διπλωματικού προσωπικού, τουλάχιστον, θα προέρχεται από την κάθε συνιστώσα πολιτεία. Η Τ/Κ πλευρά συμπληρώνει πως η αναλογία πρέπει να γίνεται σεβαστή και σε ότι αφορά τις θέσεις των τοποθετούμενων στο εξωτερικό.
§ Για τον τρόπο σύσταση της Διπλωματικής Υπηρεσίας η Ε/Κ πλευρά πρότεινε να συζητηθούν οι αναλογίες. Η Τ/Κ πλευρά πρότεινε όμως πως οι διπλωματική αντιπροσώπευση της Κύπρου στον ΟΗΕ, (Ν. Υόρκη, Γενεύη) στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στην Τουρκία, στην Ελλάδα, στη Γερμανία και στα Μόνιμα μέλη του Σ.Α του ΟΗΕ θα προέρχονται σε ίσο αριθμό από τις συνιστώσες πολιτείες.
§ Η Ε/Κ πλευρά, θεωρεί ότι τα ζητήματα σχετικά με τις Συνθήκες Εγγυήσεως, Συμμαχίας και Εγκαθίδρυσης θα πρέπει να συζητηθούν στο κεφάλαιο για την Ασφάλεια. Η Τ/Κ πλευρά τονίζει την ανάγκη για «διατήρηση ειδικών δεσμών φιλίας με, και θα σεβαστεί την ισορροπία Ελλάδας και Τουρκίας η οποία εγκαθιδρύθηκε από τις Συμφωνίες του 1960 και από το νέο έγγραφο διευθέτησης, στα πλαίσια ενός ειρηνικού περιβάλλοντος στην Ανατολική Μεσόγεια. Θα αποδώσει σε αυτές τις δυο χώρες ίση μεταχείριση ως ότου η Τουρκία καταστεί μέλος της ΕΕ».
§ Οι Ε/Κ ζητούν αποφάσεις που αφορούν τις εξωτερικές σχέσεις και αφορούν τις ομόσπονδες περιοχές να λαμβάνονται μετά από διαβούλευση μαζί τους. Οι Τ/Κ επιζητούν επιπλέον να μην μπορεί να πάρει η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής χωρίς να διαβουλεύεται τις συνιστώσες πολιτείες.
§ Μπορούν να συνάπτουν διεθνείς συμφωνίες οι ομόσπονδες περιοχές, για θέματα εμπορικά και πολιτισμού, εφόσον αυτά δεν βλάπτουν τις Ομοσπονδιακές ανάλογες συμφωνίες, τις αντίστοιχες της ΕΕ ή της άλλης ομόσπονδης περιοχής, λένε οι Ε/Κ. Από την πλευρά τους οι Τ/Κ επιθυμούν να μπορούν οι συνιστώσες πολιτείες να συνάπτουν κάθε είδους διεθνή συμφωνία εφόσον είναι μέσα στα πλαίσια της σφαίρας των αρμοδιοτήτων τους. Συμφωνούν να είναι συμβατές με την αντίστοιχη πολιτική της ΕΕ Σε περίπτωση διαφωνίας της άλλης συνιστώσας περιοχής ή της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης η απόφαση στέλνεται για συζήτηση στο προεδρικό Συμβούλιο και στα δυο σώματα της Νομοθετικής Εξουσίας.
§ Θα υπάρξει λέει η Ε/Κ πλευρά, μια Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων με μορφή συμβουλευτικού οργάνου για την Εξωτερική Πολιτική και τις σχέσεις με την ΕΕ. Μέλη της θα είναι τα μέλη του υπ. Συμβουλίου καθώς και οι υπεύθυνοι εξωτερικών σχέσεων των συνιστωσών πολιτειών. Σε ίσο αριθμό εκατέρωθεν. Η Τ/Κ ζητά οι αρμοδιότητες να καθοριστούν από τη Συμφωνία Συνεργασίας.
Παρά τις συνεχείς υποχωρήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας σε όλα σχεδόν τα σημεία της συγκεκριμένης συμφωνίας, σε βαθμό που να υπονομεύεται η δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας αλλά και η λογική λήψης αποφάσεων με την ισότητα αριθμού εκπροσώπων, σε κρίσιμα θέματα. Η συμφωνία έχουμε ξαναπεί οδηγεί στη δημιουργία ενός παράλληλου ισχυρού κράτους, με λέγειν στο σύνολο των αποφάσεων της Ομοσπονδίας, και ενδεχόμενη συχνή παράλυσή της σε περιπτώσεις διαφωνίας.
Ένα πρώτο βασικό ερώτημα προκύπτει από την ύπαρξη ορισμένων υποσημειώσεων, που δεν παρουσιάστηκαν στο Εθνικό Συμβούλιο της Κύπρου και αγνοούμε σε τι αναφέρονται. Πρόκειται για τις υπ αριθμό 1 και 3. Μήπως οι κύριοι Χριστόφιας, Στεφάνου και ο επισκεπτόμενος σήμερα την Αθήνα ΓΓ του ΑΚΕΛ, Άντρος Κυπριανού μπορούν να μας που τι λένε; Αναφέρονται μήπως στις βρετανικές βάσεις;
Συχνά αναφέρεται και από τις δυο πλευρές η Συμφωνία Συνεργασίας. Πρόκειται για ένα κείμενο που θα υπογραφεί από τα δυο μέρη πριν τη δημιουργία της Ομοσπονδίας. Αμέσως μετά τη συγκρότησή της θα είναι ισχυρότερη του Συντάγματος ή θα υποκατασταθεί από το Σύνταγμα; Γιατί είναι αναγκαία αν δεν αφορά τη μεταβατική περίοδο;
Σε περίπτωση κυρώσεων σε βάρος της Κύπρου, εξαιτίας μιας των ομόσπονδων περιοχών τι γίνεται; Ποιος πληρώνει το «μάρμαρο»; Η Ομοσπονδία; Κι αν η «συνιστώσα πολιτεία» διαφωνεί ως προς τις κυρώσεις ή αρνείται την καταβολή των προστίμων (αν είναι οικονομικά) τότε ποιος καταβάλλει τα χρήματα;
Οι διπλωματικές αποστολές είναι μεικτές. Αν υπάρξει διαφωνία ανάμεσα στον επικεφαλής και τον δεύτερο τι συμβαίνει; Ποια άποψη επικρατεί;
Γιατί είναι απαραίτητο να προκαθοριστούν «ειδικές σχέσεις» με Ελλάδα και Τουρκία; Τι οδήγησε σε αυτή την απόφαση; Και πως θα γίνει δεκτό το θέμα στο οποίο προβλέπει διατήρηση αυτών των προνοιών «ως ότου γίνει η Τουρκία πλήρες μέλος της ΕΕ»; Κι αν δεν γίνει ποτέ για λόγους ανεξαρτήτους από την ίδια ή εξαιτίας της ίδιας, τότε τι γίνεται; Υπάρχει πρόνοια για μεταβολή των όρων αυτών;
Γιατί δεν υπάρχει αναφορά στα πληθυσμιακά ποσοστά των εισερχομένων στη Διπλωματική Υπηρεσία και αναφέρονται σε «αναλογία πληθυσμών». Μήπως γιατί θεωρούν οι Τ/Κ σαν δεδομένο την παραμονή του συντριπτικού μέρους των εποίκων; Από πού ως που οι Τούρκοι υπήκοοι έχουν τα ίδια δικαιώματα με αυτούς της ΕΕ; Αυτό δεν παραβιάζει βασικές αρχές της Ένωσης;
Επίσης γεννάται ένα θέμα «νομιμοποίησης» των «δημοσίων υπαλλήλων» του ψευδοκράτους. Στα σημεία σύγκλισης γίνεται αποδεκτό ότι είσαι τώρα «δημόσιοι υπάλληλοι» του ψευδοκράτους θα μονιμοποιηθούν στην Ομοσπονδία. Δηλαδή αναγνωρίζονται ισότιμα με αυτούς που εργάζονται τώρα στις νόμιμες υπηρεσίες της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα πρέπει να πληρώνονται από την πλειοψηφούσα κοινότητα. Δηλαδή τους Ελληνοκυπρίους!
Θα συνεχίσουμε με νέα κεφάλαια…..
