11 Ιουν 2009

Η «μάχη» για τα μεγάλα πόστα της ΕΕ

Η ιταλική εφημερίδα «La Repubblica» σε άρθρο της σημειώνει τις εξελίξεις σχετικά με τη «μάχη» στην ΕΕ, για τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σημειώνοντας «Η έφοδος των «τριών Β» (Barroso, Blair, Bildt) στις Βρυξέλλες».
Στο κείμενο της ανταπόκρισής του από Βρυξέλλες, ο γνωστός δημοσιογράφος Andrea Bonanni σημειώνει μεταξύ άλλων: «Εκτός από τη θέση του Προέδρου της Commission (χθες, είχαμε την επίσημη αναγγελία για την εκ νέου υποψηφιότητα Barroso) υπάρχει και η θέση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Και εάν η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισαβόνας τεθεί σε ισχύ μετά το ιρλανδικό δημοψήφισμα το Φθινόπωρο, θα πρέπει να πληρωθούν οι θέσεις του Προέδρου της Ε.Ε. (του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου) και του Υπουργού των Εξωτερικών και Αντιπροέδρου της Commission. Σ’ αυτό το πλαίσιο, η μόνη ιταλική υποψηφιότητα είναι αυτή του Mario Mauro, ευρωβουλευτή του Pdl, για την προεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά το πρώτο ήμισυ της 5ετούς θητείας του Σώματος (στο δεύτερο ήμισυ θα πρέπει να ηγηθεί σοσιαλιστής). Από την εποχή του Emilio Colombo, η Ιταλία δεν είχε ποτέ την προεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αλλά, ο Mario Mauro, υποστηριχθείς σθεναρώς από τον Silvio Berlusconi που τον χαρακτήρισε «τον μεγαλύτερο ευρωπαϊστή”, θα έχει πιθανότατα μεγάλες δυσκολίες απέναντι στην υποψηφιότητα ενός άλλου στελέχους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, του Πολωνού Jerzy Buzek, του οποίου το κόμμα κατήγαγε θριαμβευτική νίκη στις ευρωπαϊκές εκλογές. Ο Silvio Berlusconi είχε ζητήσει για την Ιταλία αυτή τη θέση, προβλέποντας θρίαμβο του Pdl στις ευρωεκλογές. Νίκη, βέβαια, υπήρξε, αλλά όχι θρίαμβος. Εξ άλλου οι Γερμανοί ευρωβουλευτές του ΕΛΚ, εμπνεόμενοι από την Angela Merkel, στηρίζουν την υποψηφιότητα Buzek ως σημάδι προσοχής προς τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες κινδυνεύουν να μείνουν «εκτός νυμφώνος» στην κατανομή των θέσεων των υψηλών αξιωματούχων της ΄Ενωσης. Επιπροσθέτως, παρά την ευρωπαϊκή διαδρομή και ιστορία του Mario Mauro, τα ευρωπαϊκά διαπιστευτήρια του Silvio Berlusconi δεν φαίνεται να πείθουν την οικογένεια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, η οποία και λόγω των χριστιανικών καταβολών της τρέφει δυσπιστία προς το πρόσωπο του Cavaliere εξ αιτίας των πρόσφατων σκανδάλων που έπληξαν την εικόνα του και του στέρησαν αναμφισβήτητα καθολικές ψήφους, κυρίως στο Νότο.

Η υποψηφιότητα Barroso θα μπορούσε να αποτελέσει μέρος του «πακέτου», το οποίο ορισμένοι διπλωμάτες στις Βρυξέλλες αποκαλούν ειρωνικά «το πακέτο των 3 Β»: O Tony Blair φέρεται υποψήφιος για τη θέση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και ο Σουηδός συντηρητικός Carl Bildt για τη θέση του ΥΠΕΞ και Αντιπροέδρου της Commission. Αυτή η τριάδα έχει το πλεονέκτημα ότι ικανοποιεί την απαίτηση πολιτικών και γεωγραφικών ισορροπιών στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά αυτό το πακέτο ονομάτων συνδέεται άρρηκτα με τους χρόνους. Ο Πρόεδρος της Ε.Ε. και ο ΥΠΕΞ δεν μπορούν να ορισθούν πριν από τον Νοέμβριο, δηλαδή την επομένη ενός υποθετικού ιρλανδικού «ναι» που θα επέτρεπε την κύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας. Αντιθέτως, ο Barroso θα μπορούσε να ορισθεί από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων στη Σύνοδο Κορυφής της 18ης Ιουνίου και θα μπορούσε ακόμη να ψηφισθεί από το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 15 Ιουλίου. Αυτή η διαφορά χρόνων δεν αρέσει σε πολλούς. Αν και λίγοι αντιτίθενται επισήμως στην υποψηφιότητα Barroso και αν και δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής επισήμως άλλες υποψηφιότητες, ο Sarkozy γνωστοποίησε ότι θα ήθελε την έγκριση ολόκληρου του «πακέτου». Η Merkel, η οποία χθες επιβεβαίωσε την εμπιστοσύνη της προς το πρόσωπο του Barroso, δήλωσε ότι θα προτιμούσε για την ώρα να «κλειδώσει» η υποψηφιότητα του νυν Προέδρου της Commission, παραπέμποντας τις επίσημες ονοματοδοσίες μετά τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου. Αλλά και η Ιταλία, δια του Υπουργού των Εξωτερικών Franco Frattini, δήλωσε αντίθετη «σε συζητήσεις επί μεμονωμένων ονομάτων». Αλλά, χθες, μετά την πρόταση της τσεχικής Προεδρίας για την εκ νέου υποψηφιότητα Barroso, ο Σουηδός Πρωθυπουργός Fredrik Reinfeldt, o οποίος τον Ιούλιο θα αναλάβει την προεδρία της Ε.Ε., τάχθηκε υπέρ του ταχέος διορισμού του Προέδρου της Commission. Τέλος, ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Daniel Cohn Bendit φαίνεται μέχρι στιγμής ως ο μόνος που προωθεί τη δημιουργία ενός «μετώπου κατά Barroso».