O τούρκος δημοσιογράφος Metin Münir σε άρθρο του στη Milliyet με τίτλο «Κύπρος: Τώρα τι θα γίνει;» γράφει ;τι θα μπορούσε να γράψει κι ένας έλληνας συναδελφός του με την προύπόθεση της εντιμότητάς του. Ό,τι βλέπει να γίνεται δηλαδή:
« Όταν διάβασα τη δέσμη εισηγήσεων του Προέδρου Ταλάτ, την οποία υπέβαλε στον Ε/κ ηγέτη Χριστόφια και αυτός την απέρριψε, τότε αντιλήφθηκα ότι με τα μυαλά αυτά δεν πρόκειται να λυθεί η κυπριακή υπόθεση.
Συγνώμη, θα έπρεπε να πω ότι το αντιλήφθηκα για μια ακόμη φορά. Άλλωστε, ήδη γνώριζα ότι το κυπριακό πρόβλημα δεν επρόκειτο να λυθεί. Πλέον είμαι βέβαιος. Ο Χριστόφιας όταν έλαβε τη δέσμη, κάλεσε αμέσως τους αρχηγούς των κομμάτων, τα οποία εκπροσωπούνται στη Βουλή των Αντιπροσώπων, και τους μοίρασε τις εισηγήσεις αυτές.
Ακολούθως, ανέφερε ότι η δέσμη αυτή δεν μπορεί να αποτελέσει βάση για συζήτηση. Δεν είναι διόλου δύσκολο να αντιληφθεί κανείς, μάλιστα και να του δώσει και δίκιο, τη συμπεριφορά του αυτή.
Καταρχάς, οι εισηγήσεις δεν προβλέπουν τη σύσταση μιας ομοσπονδίας, αλλά τη σύσταση μιας συνομοσπονδίας, η οποία άλλωστε δεν βρίσκεται καν στο προσκήνιο. Η ομοσπονδία αποτελείται από ένα κυρίαρχο κράτος, το οποίο περιλαμβάνει μέσα στη δομή του κρατίδια, τα οποία διοικούν μερικώς τον εαυτό τους. Απεναντίας, η συνομοσπονδία αποτελείται από ένα κράτος που περιλαμβάνει δύο ή περισσότερα κυρίαρχα κράτη.
Δεν το είπαμε, όμως ευθαρσώς το κάναμε γνωστό, ότι μέσα στην καρδιά μας ο λέων που κοιμάται ακούει στο όνομα συνομοσπονδία. Ιδού δύο αποδεικτικά στοιχεία: α) Η τουρκική διοίκηση θα μπορεί να υπογράφει συμφωνίες με ξένα κράτη και β) η ΤΔΒΚ θα έχει κυριαρχικά δικαιώματα πάνω στον εναέριο χώρο των εδαφών της.
Ένα άλλο βασικό σημείο είναι το αίτημά μας για εκπροσώπηση στη διοίκηση, κάτι το οποίο δεν συνάδει με την πληθυσμιακή μας οντότητα. Ενώ οι Τούρκοι εκπροσωπούν το 25% του πληθυσμού της νήσου, εμείς ζητήσαμε το 40% των θώκων της κυβέρνησης [7 Ε/κ και 5 Τούρκοι υπουργοί].
Ως συμπλήρωμα αυτού ζητούμε η τουρκική κοινότητα να έχει και το δικαίωμα βέτο σε όλα τα νομοθετήματα και στις αποφάσεις της κυβέρνησης. Σε σημαντικούς φορείς, όπως το Συμβούλιο Ανταγωνισμού, θα υπάρχουν 4 Ε/κ και 3 Τούρκοι εκπρόσωποι.
Αυτό, το οποίο είναι σημαντικότερο και από την εισήγηση:
Κατά μια έννοια, εκείνο το οποίο είναι σημαντικότερο και από τις εισηγήσεις, είναι η νοοτροπία η οποία τους έχει δώσει την έμπνευση αυτή. Αυτοί, οι οποίοι ετοίμασαν τις εισηγήσεις αυτές, δεν εμπιστεύονται ούτε κατά κεραία τους Ε/κ. Παράλληλα, δεν έχουν ούτε και την παραμικρή ελπίδα ότι οποιαδήποτε συμφωνία μπορεί να προχωρήσει.
Πιστεύουν ότι ο νέος συνεταιρισμός δεν πρόκειται να προχωρήσει, όπως άλλωστε έγινε και με τη Δημοκρατία που είχε συσταθεί το 1960 και μέσα σε τρία χρόνια κατέρρευσε. Για το λόγο αυτό, καταβάλλουν προσπάθειες όσο είναι δυνατόν να «δέσουν» περισσότερο γερά την τουρκική κοινότητα και να περιλάβουν μέσα στο συμφωνητικό πάρα πολλά πράγματα.
Αυτοί, οι οποίοι ετοίμασαν τις εισηγήσεις αυτές, δεν έχουν διόλου αυτοπεποίθηση. Βλέπουν με σίγουρο μάτι ότι οι Τούρκοι θα αποτελέσουν δόλωμα στους Ε/κ. Έτσι, καταβάλλουν προσπάθειες ώστε να το παρεμποδίσουν με τη σύσταση ενός μηχανισμού, ο οποίος θα είναι αδύνατο να λειτουργήσει κατά το στάδιο της εφαρμογής. Τότε, όμως, θα πρέπει να υποβάλουμε το εξής ερώτημα: Αφού, λοιπόν, δεν έχεις καμία εμπιστοσύνη απέναντι στους ανθρώπους αυτούς, τότε γιατί ζητάς να βρεις τον μπελά σου; Γιατί καταβάλλεις προσπάθειες προκειμένου να ιδρύσεις έναν συνεταιρισμό μαζί τους;
Οι εισηγήσεις αυτές έφεραν στο προσκήνιο και κάτι άλλο: Τούρκοι και Ε/κ μακράν απέχουν από έναν συνεταιρισμό. Πριν από αυτό, υπάρχουν άλλα πράγματα, τα οποία πρέπει να γίνουν. Να συγχωρέσουν αλλήλους και να συμφιλιωθούν. Να θάψουν τα όπλα και να ξεχάσουν το παρελθόν. Στους αγρούς του μίσους να σπείρουν αγάπη και κατανόηση. Όμως, αυτό είναι εφικτό;
Η Κύπρος, αν και στην πραγματικότητα είναι μέλος της Ε.Ε., εντούτοις γεωγραφικά ανήκει στην ασιατική ήπειρο. Είναι ένα κομμάτι της Μέσης Ανατολής. Στην περιοχή αυτή κυριαρχούν το μίσος, το αίμα και η ανοησία. Τώρα, τι πρόκειται να γίνει;
Ταλάτ και Χριστόφιας θα συνεχίσουν να προχωρούν χέρι - χέρι και μοιράζοντας χαμόγελα, διότι ουδείς θέλει να είναι αυτός, ο οποίος θα διακόψει τις συνομιλίες. Όμως, όλοι πλέον γνωρίζουν ότι πίσω από την τελετουργική πομπή, την οποία ακολουθούν, δεν είναι ένας νυφικός γάμος, αλλά μια νεκροφόρα…»
Σ.Σ.
Ο τούρκος δημοσιογράφος παρουσιάζει την πραγματικότητα με υψηλό αίσθημα ευθύνης αλλά και με παρισία, γιατί το να λες αυτά που γράφει στην Τουρκία απαιτεί θάρρος. Εντούτοις αν και βαριά και διόλου εύπεπτα, αναφέρεται σε μια πραγματικότητα που καμιά συνομιλία, όσο και να διαρκέσει, δεν θα μπορέσει να ξυπνήσει τη ζωή στο νεκρό πλέον σώμα της Κύπρου. Άλλωστε, όπως ακούμε τόσο ο Τ. Ερντογάν στις ΗΠΑ όσο και ο Α. Νταβούτογλου στη Βρετανία ξεκαθάρισαν ότι η Άγκυρα μπορεί να περιμένει τη ΛΥΣΗ, ως τα τέλη Ιουνίου. Μετά δήλωσαν πως δεν μπορούν να ασχολούνται με το θέμα και πως η διχοτόμηση είναι η μόνη λύση. Το γνωρίζουν Αθήνα και Λευκωσία, αλλά αποφεύγουν με θάρρος να κάνουν σαφή τα πράγματα γιατί κανείς τους δεν θέλει να χρεωθεί τη νέα αυτή αποτυχημένη προσπάθεια να δώσουν ζωή στο νεκρό «Σχέδιο Ανάν»…
Ζωή σε λόγου μας.
