Αντ΄ αυτού Εξωτερικών

Αναδημοσιεύουμε χθεσινό άρθρο της Λώρης Κέζα από την εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όσους ασχολούνται με τα του ΥΠΕΞ....

Σε κάποια συνάθροιση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠαΣοΚ ο κ. Γ. Παπανδρέουζεστάθηκε και έβγαλε το σακάκι του. Ευτυχώς ήταν μαζί ο διπλωματικός σύμβουλος για να περιθάλψει το ρούχο, μη τυχόν και τσαλακωθεί. Ο κ. Δημήτρης Δρούτσας αντέδρασε με κεκτημένη ταχύτητα, έχοντας ξεχάσει την καινούργια του ιδιότητα, αυτήν του υπουργού- έστω αναπληρωτή. Κανονικά ένας υπουργός δεν ασχολείται με τα ιμάτια του Πρωθυπουργού, εξ ου και η χειρονομία σχολιάστηκε. Το εν λόγω ενσταντανέ περιγράφει βουλευτίνα της Περιφέρειας, η οποία δεν σκαρφάλωσε στα ανώτερα κλιμάκια της εξουσίας, ως εκ τούτου θα γινόταν με χαρά η κρεμάστρα για τα ρούχα του προέδρου. Οι μικρές χειρονομίες πάντως δεν αναιρούν τις ικανότητες ενός ατόμου που εισέρχεται δυναμικά και αιφνιδιαστικά στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Επαρκεί η εμπειρία του κ. Δρούτσα για να αφαιρεθεί από τον τίτλο του ο ενοχλητικός προσδιορισμός «αναπληρωτής»; Στην Αυστρία απασχολήθηκε για λίγο, το 1998, ως νομικός σύμβουλος στο γραφείο του υπουργού Εξωτερικών. Από το 1999 βρίσκεται αδιάλειπτα στο πλευρό του κ. Παπανδρέου, ανεβαίνοντας ένα ένα τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας- από ειδικός σύμβουλος στο υπουργείο Εξωτερικών, διευθυντής του διπλωματικού γραφείου του προέδρου του κόμματος και πάει λέγοντας. Ο πρόεδρος τον έπαιρνε κοντά του σε όλα τα ταξίδια του. «Για να του κουβαλάει τις βαλίτσες» λένε οι κακεντρεχείς. Ολοι από κάπου ξεκινούν την καριέρα τους και η θέση του διπλωματικού γκρουμ απεδείχθη επίζηλη. Ο κ. Δρούτσας κυκλοφόρησε πολύ, έμαθε τα κατατόπια, συναντήθηκε με ανθρώπους. Ισως να βρισκόταν μεταξύ δορυφόρων, όμως βρισκόταν εκεί και άκουγε. Ο πρόεδρος έφτιαχνε το δικό του διεθνές δίκτυο επαφών, όμως και ο πιτσιρίκος δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Τους ομολόγους του τους γνωρίζει, τους παρατρεχάμενους τους έχει συναναστραφεί: αντάλλαξαν χειραψίες ή πήραν μαζί το πρωινό τους συζητώντας ανεπίσημα για το Σχέδιο Αναν.
Η τοποθέτηση του κ. Δρούτσα εξασφαλίζει την αρμονία ανάμεσα στο υπουργείο Εξωτερικών και στο Μαξίμου. Ποιον να έβαζε εκεί ο Πρωθυπουργός, έναν ξένο ή έναν πολύπειρο, που θα σήκωνε το δικό του μπαϊράκι; Είναι πιο ασφαλής η επιλογή ενός ανθρώπου που γαλουχήθηκε στην παπανδρεϊκή αγκαλιά παρά ενός Πάγκαλου ήΛοβέρδου, που θα είχαν άποψη. Με τον κ. Δρούτσα θα έχει το κεφάλι του ήσυχο: τον ανέθρεψε ώστε να σκέφτεται με συγκεκριμένο τρόπο, τον καθοδηγεί στα τρέχοντα ζητήματα (που είναι ταυτόχρονα χρονίζοντα ζητήματα). Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών δεν θα αυτονομηθεί ποτέ πραγματικά, όμως, αν πάρει την προαγωγή που φημολογείται, θα κυκλοφορεί με αναβαθμισμένη αξιοπρέπεια. Θα πάει ο άνθρωπος να συναντήσει κοτζάμ Χίλαρι, για να προγραμματίσουν από κοινού την επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ.
Ως κανονικός ΥΠΕΞ μπορεί να ζητήσει πέντε επιπλέον λεπτά ακρόασης. Στη Ρίγα και στο Βίλνιους, που επισκέπτεται αυτές τις ημέρες, θα πήγαινε με άλλον αέρα. Η ιδιότητα του «αντ΄ αυτού» λίγο τον στενεύει.
Υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια. Η πλήρης ανάληψη καθηκόντων από τον κ. Δρούτσα αφορά περισσότερο την εγχώρια πολιτική παρά τις διεθνείς επαφές. Εντός των συνόρων θα προβληθεί ως είδηση, όποτε και αν γίνει. Για τους έξω, είτε πάει ο αναπληρωτής είτε ο κανονικός, πρόκειται για τον εκπρόσωπο μιας αδιάφορης χώρας. Μιας χώρας που αντί να διαπραγματεύεται νιαουρίζει μονότονα και γκρινιάρικα. Ο κ. Δρούτσας μίλησε για αδράνεια της προηγούμενης κυβέρνησης. Επαυξάνουμε: Η ελληνική διπλωματία κάνει αναίτιους κύκλους πάνω από τα ίδια, ανεπίλυτα θέματα. Ο κ. Δρούτσας επιχειρεί να διευρύνει την ατζέντα, να μην κολλήσει στην τριπλέτα Αιγαίο- ΚύπροςFΥRΟΜ. Ξανοίγεται, λέει, στα Βαλκάνια, αναθερμαίνει σχέσεις με αναδυόμενες δυνάμεις (Βραζιλία, Ινδία), εμβαθύνει με τους Κινέζους.
Μακάρι οι ευγενείς φιλοδοξίες του και τα μακρόπνοα σχέδια να αλλάξουν τα δεδομένα για τη χώρα. Να τον βλέπει ο Νταβούτογλου και να του κόβονται τα γόνατα. Προς το παρόν ο κ. Δρούτσας εκπροσωπεί ως αναπληρωτής την τελευταία τρύπα του διπλωματικού ζουρνά.