Η χθεσινή πρώτη επίσημη επίσκεψη του Γ. Παπανδρέου, ως πρωθυπουργού της Ελλάδας στην Κύπρο, λιγότερο 24 ώρες μετά την ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνησή του από την Ελληνική Βουλή, κατάστησε σαφές ότι για την Αθήνα εξακολουθεί το Κυπριακό να αποτελεί προτεραιότητα της εξωτερικής της πολιτικής. Ωστόσο η άρνηση, βαθειά και ουσιαστική, της Κυπριακής ηγεσίας να «προσαρμοστεί» στις ιδέες του Έλληνα Πρωθυπουργού, κατέδειξε ότι το Κυπριακό εν πρώτοις, παραμένει μια υπόθεση που την ευθύνη των επιλογών έχουν οι ίδιοι οι Κύπριοι. Ο ίδιος αυτός Κυπριακός λαός, που απέρριψε το «Σχέδιο Ανάν» και που συνεχίζει να απορρίπτει εξίσου και τα διαμορφούμενα παρακλάδια του, από ξένα κέντρα που βρίσκονται στο πλευρό της Άγκυρας.
Οι «ελληνικές ιδέες», που για τους αναγνώστες μας που γνωρίζουν την πηγή τους εδώ και πέντε εβδομάδες, δεν είναι Ελληνικές, καθώς ταιριάζουν με το γνωστό «Σχέδιο Αχτισαάρι», που προτάθηκε από διάφορα ΜΚΟ, ελεγχόμενα από Αμερικανικές και Βρετανικές πηγές, προέβλεπαν ένα «6μηνο οδικό χάρτη» στα πλαίσια του οποίου η Τουρκία θα καλούνταν να αποδείξει τις ευρωπαϊκές προθέσεις της. Αλλά η Τουρκία είχε τόσα χρόνια που δεν απέδειξε τίποτε. Όχι γιατί δεν μπορούσε. Αλλά γιατί δεν ενδιαφέρθηκε. Γιατί επιχειρούσε και επιχειρεί να εκβιάσει την Ε.Ε. Αυτή λοιπόν η δέσμη σκέψεων της Αθήνας, πριν καν αξιολογηθεί από την Κυπριακή κυβέρνηση, απορρίφθηκε εξ ολοκλήρου καθώς δεν συνάδει με την βασική απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου της Κύπρου και τις αποφάσεις της Ε.Ε.
Με διπλωματικότητα, επιχειρώντας να μην τους «τσαλακώσει», ο Δ. Χριστόφιας έκανε απολύτως σαφές στους Γ. Παπανδρέου και Δ. Δρούτσα, ότι η κόκκινη γραμμή για την Λευκωσία είναι οι αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου. Επανέλαβε τα όσα είχε δηλώσει αναλυτικά χθες βράδυ ο Κύπριος ΥΠΕΞ, Μ. Κυπριανού, κλείνοντας οριστικά την πόρτα σε «σχέδια» και «ενοράσεις» που δεν λαμβάνουν υπόψη τους το γεγονός της στρατιωτικής εισβολής και κατοχής.
Ο κ. Παπανδρέου και οι «συν αυτώ», μετά από την απόρριψη των σχεδιασμών τους, επεχείρησαν να «περάσουν» στους Έλληνες δημοσιογράφους την άποψη ότι … «έστω ας υπάρξει αυτός ο οδικός χάρτης για την Τουρκία, μετά τον Δεκέμβριο». Δηλαδή, μετά την κρίση των πεπραγμένων της από την ΕΕ. Βασίστηκαν για αυτό στο γεγονός πως η Λευκωσία δεν σκοπεύει να χρησιμοποιήσει το «βέτο» στο Συμβούλιο Κορυφής του Δεκεμβρίου, αλλά να εμποδίζει συστηματικά πλέον το άνοιγμα των κεφαλαίων που επιθυμεί η Τουρκία, κι ανάμεσά τους αυτό της Ενέργειας. Η λογική της νέας ηγεσίας του ΥΠΕΞ, ευρισκόμενη πλησίον της πρότερης, επιχειρεί να διασώσει την γείτονα χώρα από μια βαριά καταδίκη εκ μέρους του Συμβουλίου Κορυφής. Που ούτως ή άλλως θα είναι λεκτική καθώς δεν προβλέπονται κυρώσεις. Εκείνο που όμως μάθαμε έχει αναστατώσει την Ελληνική πολιτική ηγεσία στην Κύπρο, είναι το γεγονός πως δεν βρήκαν «ευήκοα ώτα», σε καμιά από τις Κυπριακές πολιτικές δυνάμεις. Αντιθέτως, ακόμη και στις ιδιωτικές συζητήσεις με φίλους τους ακούν πως η γραμμή είναι μία. Αυτή του Εθνικού Συμβουλίου.
Ακούμε πως ο κ. Παπανδρέου επανέλαβε πολλές φορές τη φράση «μα πρέπει να ασκηθεί πίεση στην Τουρκία». Συμφωνούμε. Αλλά ουσιαστική, πραγματική. Κι αυτό μπορεί να συμβεί αν τοποθετηθούμε στο πλευρό των Σαρκοζί, Μέρκελ και Μπερλουσκόνι, που απορρίπτουν την ιδέα να δοθεί στην Τουρκία μελλοντικά καθεστώς «πλήρους μέλους».
Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, η Άγκυρα έχει αναλάβει συγκεκριμένες υποχρεώσεις. Ας τις εφαρμόσει. Όλα τα άλλα, αποτελούν ελπίδες μωρών και φαύλων…
