Την εντολή να διενεργηθεί ΕΔΕ, μαθαίνουμε ετοιμάζεται να εκδώσει σήμερα η ηγεσία του υπουργείου καθώς το χθεσινό δημοσίευμα του ΕΘΝΟΥΣ αφορά «έγγραφο ειδικού χειρισμού» που απαγορεύει η εσωτερική λειτουργία του υπουργείου καθώς χαρακτηρίζεται απόρρητο. Το έγγραφο αφορά τη συνάντηση – το Σεπτέμβρη του 2008- της τότε υπεξ Ντόρας Μπακογιάννη με τον σκοπιανό υπεξ, Α. Μιλοσόσκι. Βάσει του κειμένου, που εστάλη από τότε πρέσβη Δ. Παρασκευόπουλο, (σήμερα διευθυντής του Διπλωματικού Γραφείου του πρωθυπουργού, Γ. Παπανδρέου). Από το κείμενο βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η κα Μπακογιάννη «έκανε πίσω» από την «κόκκινη γραμμή» του τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή στο Βουκουρέστι, αφήνοντας σαφώς να γίνει αντιληπτό από την άλλη πλευρά πως η Αθήνα ενδιαφέρεται για το όνομα κι όχι για ταυτότητα, εθνότητα και γλώσσα!
Χωρίς αυτό να αποτελεί βάση για τη σκοπιανή σκλήρυνση των θέσεων τους, γίνεται σαφές ότι μόνο λίγους μήνες μετά το Βουκουρέστι εμφανίζεται η Αθήνα με δυο γραμμές πράγμα που δίνει στα Σκόπια πιθανώς λανθασμένα μηνύματα για την Ελληνική εξωτερική πολιτική.
Το επίμαχο σημείο σο κείμενο αναφέρει: «Η Κα Υπουργός πρόσθεσε ότι τούτο (σ.σ. η εξεύρεση ονομασίας) δεν σημαίνει αλλαγή εθνικής ταυτότητας και ότι αν τα Σκόπια συμφωνήσουν στην βάση αυτή μπορούμε να βρούμε λύση, αν όχι μπορούμε να περιμένουμε».
Ακόμη όμως περισσότερο η κα Μπακογιάννη πρόσφερε το δικαίωμα να καλείται η χώρα «Μακεδονία» αρκεί αυτό να γίνεται με κυριλλικούς χαρακτήρες, δηλαδή «Μακεντόνσκι», που κι αυτό απορρίφθηκε από τα Σκόπια αφού διαπίστωναν συνεχώς αποκλίσεις από την πάγια ελληνική γραμμή Καραμανλή για «όνομα σύνθετο με γεωγραφικό προσδιορισμό, για όλες τις χρήσεις και με τα αποκαλούμενα “erga omnes”, δηλαδή τη συνταγματική κατοχύρωση του, και τη μεταβολή σε ταυτότητα, γλώσσα και εθνότητα.
Από το Πολιτικό Γραφείο της Ντόρας Μπακογιάννη εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση - απάντηση:
«Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την ώρα που διολισθαίνει σε παράλληλη μυστική διπλωματία με τα Σκόπια, επιχειρεί να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη μέσα από διοχετευμένες συκοφαντικές επιθέσεις που αναλαμβάνουν να κάνουν μέσα ενημέρωσης τα οποία, όλο αυτό τον καιρό, εργολαβικά επιτίθενται εναντίον της κ. Μπακογιάννη. Η αλήθεια, την οποία κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει και να υποτιμήσει, είναι ότι σήμερα η ελληνική εξωτερική πολιτική μπορεί να υπερασπίζεται τα εθνικά συμφέροντα απέναντι στα Σκόπια με αποτελεσματικό τρόπο, γιατί από το 2007 χαράχθηκε από τη Νέα Δημοκρατία μια καθαρή πολιτική για το θέμα της ονομασίας που στηρίζεται σε μια σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων. Αυτή είναι η εθνική κόκκινη γραμμή και αυτή έφερε το μόνο θετικό αποτέλεσμα που υπήρξε εδώ και πολλά χρόνια για το θέμα των Σκοπίων, στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι. Αυτή η πολιτική τηρήθηκε απαρέγκλιτα σε όλες τις φάσεις της διαπραγμάτευσης και σε όλα τα επίπεδα.»
Αν και οι προσπάθειες της κας Μπακογιάννη να «εκβιάσει» λύσεις στο Μακεδονικό και στο Κυπριακό με τον εύκολο τρόπο της παραίτησης από ελληνικά δικαιώματα και διεκδικήσεις δεν είναι καινούργιο πολιτικό στοιχείο, αξίζει να υπογραμμίσουμε και να σημειώσουμε την πρώτη γραμμή της ανακοίνωσης του γραφείου της στην οποία κάνει λόγο για «παράλληλη μυστική διπλωματία» της σημερινής κυβέρνησης, πράγμα που εξόργισε κυβερνητικούς αξιωματούχους του ΠΑΣΟΚ και προσπάθησαν μέσω ανταπάντησης του κ. Πεταλωτή, να δώσουν τη δική τους άποψη (στον κόσμο του μάλλον ο άνθρωπος).
Εκείνο που αναμένεται με ενδιαφέρον, είναι τι στάση θα κρατήσει η ηγεσία της ΝΔ, καθώς η θέση του Α. Σαμαρά (όπως φάνηκε και με τη χθεσινή συνέντευξή του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) είναι καθαρά όμοια με αυτή του Κ. Καραμανλή.
Κανένα κίνδυνο δεν διατρέχει ο Γιώργος Παπανδρέου από το να αποκαλυφθούν στοιχεία των μυστικών συνομιλιών που έχει ανοίξει με τα Σκόπια εκτός του ΟΗΕ και κρατώντας στο σκοτάδι το ΥΠΕΞ και τον επίσημο έλληνα συνομιλητή πρέσβη Αδαμάντιο Βασιλάκη (που δεν δείχνει να διαμαρτύρεται για την προσβολή που του γίνεται). Ο λόγος ότι δεν μετέχει εκ μέρους του κανείς θεσμικός συνομιλητής αλλά απλώς κομματικό και πολιτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, που χαίρει της εμπιστοσύνης του. ¨Έτσι, θεωρούν πως δεν υπάρχουν «πειστήρια του εγκλήματος».
