Μετά τα πρόσφατα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στο ΥΠΕΞ και που έχουν δημιουργήσει κλίμα έντασης μεταξύ πολιτικής ηγεσίας και του συνόλου του προσωπικού, πραγματοποιήθηκαν ορισμένες κινήσεις των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Σε μια από αυτές απευθύνεται η ακόλουθη επιστολή (σε αυτήν των ΟΕΥ)εκ μέρους του πρώην προέδρου της ΕΝΔΥΟΕΥ, Χρ. Φαρμάκη, που τη δημοσιεύουμε μιας και πέραν των εσωτερικών ζητημάτων που θέτειέμπεριέχει και μικρό αριθμό εναλλακτικών προτάσεων για την αποφυγή της κρίσης στο ΥΠΕΞ. Η επιστολή έχει ως εξής:
Συνάδελφοι,
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις που αφορούν την ενδεχόμενη υπαγωγή στη φορολογική κλίμακα του επιδόματος υπηρεσίας αλλοδαπής (ΕΥΑ) και γενικότερα της περικοπής η/και μείωσης επιδομάτων και αποζημιώσεων καθώς και της μέχρι σήμερα ενέργειες και αντιδράσεις και χειρισμούς, την μέχρι σήμερα ενημέρωσή μου(;) και επειδή δεν υπήρξε μέχρι σήμερα καμία αντίδραση στην από 3/2/2010 επιστολή μου προς το ΔΣ, αισθάνομαι υποχρέωσή μου να αποτυπώσω ορισμένες σκέψεις και να επισημάνω ότι η μέχρι σήμερα διαχείριση του θέματος από το ΔΣ της ΕΝΔΥΟΕΥ υπήρξε απλοϊκή, αφού ήταν βολικό άλλοθι η από κοινού δραστηριοποίηση με τους άλλους συλλόγους και ιδιαίτερα με την ΕΔΥ.
Επιπλέον η μη τυπική ακόμη ένταξή μου στο ΔΣ μετά από πάνω από δύο μήνες (η παραίτηση του συναδέλφου κ. Μαρινόπουλου έλαβε χώρα τέλη Νοεμβρίου) με υπαιτιότητα του Προέδρου, εξηγεί την κοινοποίηση αυτής της επιστολής σε όλα τα μέλη της ΕΝΔΥ ΟΕΥ.
Η εγωιστική, ανεύθυνη και εκτός τόπου και χρόνου αντίδραση της ΕΔΥ στο θέμα της φορολόγησης, αναδεικνύει το μείζον πρόβλημα του Υπουργείου Εξωτερικών που είναι η νοοτροπία του βασικού κορμού πού είναι ο κλάδος των διπλωματικών υπαλλήλων.
Μια νοοτροπία (παρότι διακατέχει ολίγους, γίνεται ανεκτή παθητικά από την συντριπτική πλειοψηφία) που χαρακτηρίζεται από την αμφισβήτηση επιλογών των εκάστοτε πολιτικών ηγεσιών και φθάνει μέχρι την άρνηση της έννοιας της συνεργασίας (χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση έναντι του κλάδου μας) και που καταλήγει στην μη αναγνώριση της προσφοράς των άλλων κλάδων στο κοινό έργο, μια αντίληψη που που με δύο λόγια θεωρεί το Υπουργείο σχεδόν ιδιοκτησία κάποιων υπαλλήλων.
Είναι δε ακόμη πιο κατακριτέα και μη κατανοητή αυτή η στάση και διαχείριση, την στιγμή που Υπουργός Εξωτερικών είναι ταυτόχρονα ο Πρωθυπουργός (που στο παρελθόν διετέλεσε επί σειρά ετών και Υπουργός μας). Είχαν άραγε εξαντληθεί όλα τα περιθώρια διαλόγου και συναίνεσης ;
Είναι βέβαιο πως όχι.
Έτσι λοιπόν με άστοχες ενέργειες και χειρισμούς και χωρίς συμφωνημένη κοινή στάση υπήρξαν ανακοινώσεις, δημοσιεύματα και τηλεοπτικές παρεμβάσεις που είναι εξαιρετικά πιθανόν να οδηγήσουν σε άδικη και υπερβολική φορολόγησή μας.
Για μένα είναι απαραίτητο και επείγον να δημιουργηθεί μια βάση διαπραγμάτευσης ή δυνατόν με όλους τους συλλόγους, που θα στηρίζεται σε μια συμφωνία κοινής στάσης και ενεργειών και που θα επεξεργαστεί σε βάθος μια δέσμη προτάσεων προς την πολιτική ηγεσία και το Υπουργείο Οικονομικών.
Η βάση διαπραγμάτευσης πρέπει να στηρίζεται στην αποδοχή εκ μέρους μας :
1) Ότι κατανοούμε την κρισιμότητα της κατάστασης και την αναγκαιότητα αντιμετώπισης μιας επικίνδυνης για τη χώρα δημοσιονομικής κρίσης
2) Ότι αποδεχόμενα ότι όλοι ανεξαιρέτως θα πρέπει να συμμετάσχουν στην προσπάθεια μείωσης των δημόσιων δαπανών
3) Ότι διαμορφώνουμε με ευθύνη μια πρόταση που δεν δημιουργεί αναστατώσεις στην υπηρεσιακή δραστηριότητα αλλά ούτε στην οικογενειακή κατάσταση των υπαλλήλων
Εφόσον αποδεχόμεθα με ειλικρίνεια τα παραπάνω, προτείνω όπως τεκμηριωθεί μια πρόταση που θα περιλαμβάνει :
1) Όμοια εφαρμογή των όποιων μέτρων θα ληφθούν για όλο τον δημόσιο τομέα, στο επίπεδο του Μισθού.
2) Δεδομένου ότι το ΕΥΑ είναι αφορολόγητο, να αποδεχθούμε για μια τριετία παρακράτηση της τάξεως του 20% (ή 20% το 2010 και 2011 και 15% το 2013).
3) Τουλάχιστον οι υπάλληλοι του κλάδου ΟΕΥ για το οικονομικό έτος 2010 θα πραγματοποιήσουν τις τυχόν υπηρεσιακές μετακινήσεις αδαπάνως για το δημόσιο.
4) Να εξετασθεί το κλείσιμο κάποιων πρεσβειών που δεν είναι απαραίτητες.
Είμαι πεπεισμένος ότι μια επεξεργασμένη πρόταση σε αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή από το Υπουργείο Οικονομικών, αφού αποφεύγεται μια συγκρουσιακή κατάσταση (που είναι σε βάρος της χώρας), προσφέρεται έμπρακτα η συναίνεση και αλληλεγγύη από το σύνολο των εργαζομένων του ΥΠΕΞ ενώ παράλληλα δεν επιτρέπει δικαστικές διαμάχες που στο τέλος είναι βέβαιο ότι θα να επιβαρύνουν υπέρμετρα τις δαπάνες.
Χρήστος Φαρμάκης
