Η δανέζικη εφημερίδα Berlingske Tidende δημοσίευσε, στις 15.02, στις ηλεκτρονικές της σελίδες, σχόλιο του πρώην Δανού Υπουργού Εξωτερικών, Uffe Ellemann Jensen με τίτλο «Ελλάδα και ΕΕ: Τραγωδία ή φάρσα;», το οποίο αναφέρεται στην ελληνική οικονομία και στο ενδεχόμενο βοήθειας της χώρας από την ΕΕ. Το αναδημοσιεύουμε θεωρώντας το ένα από τα ακριβέστερα κείμενα που γράφηκαν για την κρίση και αποκαλύπτει τους… φόβους των Βρυξελλών και Γερμανών.
«Φυσικά και πρέπει η Ελλάδα να βοηθηθεί από τους Ευρωπαίους ετέρους της, προκειμένου να κρατηθεί στην επιφάνεια, ακόμη και αν, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, η πλειοψηφία των Γερμανών πολιτών τάσσεται υπέρ της αποπομπής της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όμως, θα απέβαινε πολύ πιο ακριβό από την βοήθεια, την οποία θα μπορούσε να προσφέρει η ΕΕ στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση της υφιστάμενης κρίσης. Η διατήρηση της ισορροπίας είναι, όμως, δύσκολη. Από τη μία πλευρά, θα πρέπει να αποφευχθεί η χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας, η οποία μπορεί να προκαλέσει επιπλέον προβλήματα στο ευρώ και από την άλλη, η ενδεχόμενη ευρωπαϊκή υποστήριξη θα αποστείλει το μήνυμα ότι όλοι μπορούν να αναμένουν την οικονομική βοήθεια, ανεξάρτητα από την ανεύθυνη και ανόητη οικονομική πολιτική, που έχουν ακολουθήσει.
Γιατί οι Έλληνες έχουν συμπεριφερθεί και ανόητα και ανεύθυνα. Και για να εκφρασθούμε με ακρίβεια: Η Ελλάδα έχει παραποιήσει τα στοιχεία, τα οποία έδωσε στους Ευρωπαίους ετέρους της, σχετικά με την κατάσταση της οικονομίας της. Η Ελλάδα εντάχθηκε στην ευρωζώνη, με βάση παραποιημένες στατιστικές, οι οποίες έκρυβαν το πραγματικό χρέος της χώρας. Από τότε, η Ελλάδα έχει, συστηματικά, δώσει ψευδή στοιχεία, προκειμένου να αποδείξει ότι εκπληρώνει όλα τα κριτήρια, τα οποία τίθενται στις χώρες της ευρωζώνης. Όταν η νυν κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής το Γιώργο Παπανδρέου, πραγματοποίησε, μετά την εκλογική της νίκη, έκτακτο έλεγχο των κρατικών ταμείων, αναγκάσθηκε να ανακοινώσει στις Βρυξέλλες ότι οι προκάτοχοί της στην συντηρητική κυβέρνηση είχαν αποσιωπήσει τη δυσάρεστη αλήθεια, σχετικά με το ύψος του δημοσιονομικού ελλείμματος, το οποίο αποδείχθηκε τρεις φορές μεγαλύτερο από αυτό που είχε ανακοινωθεί. Συνεπώς, η χώρα αντιμετωπίζει άμεσο πρόβλημα χρηματοδότησης, ενώ η αξιοπιστία της συνεχώς μειώνεται.
Εάν η Ελλάδα δεν αποτελούσε μέλος της ευρωζώνης, τότε η υπόθεση θα ήταν απλή: Θα έπρεπε να προχωρήσει στο δύσκολο βήμα και να απευθυνθεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, προκειμένου να ζητήσει βοήθεια και θα έπρεπε να δεχθεί τους όρους λήψης αυτής της βοήθειας. Μία από τις προϋποθέσεις θα ήταν, μάλλον, η υποτίμηση του ελληνικού νομίσματος. Η δυνατότητα αυτή δεν είναι, όμως, διαθέσιμη, καθώς η Ελλάδα είναι μέλος της ευρωζώνης. Για αυτό το λόγο, η Ελλάδα θα πρέπει να εφαρμόσει αυτό, το οποίο αποκαλείται «εσωτερική υποτίμηση», όπως, για παράδειγμα, οι μειώσεις των μισθών των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα και να προχωρήσει σε περιορισμούς του πολύ γενναιόδωρου συνταξιοδοτικού της συστήματος. Η ΕΕ θα πρέπει να βοηθήσει τους Έλληνες να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Οι Έλληνες θα πρέπει μόνοι τους να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα.
Το ενδεχόμενο λήψης αυστηρών μέτρων έχει προκαλέσει διαδηλώσεις στην Ελλάδα, οι οποίες ήταν, βέβαια, πολύ πιο ειρηνικές από αυτές που έχουν σημειωθεί κατά το παρελθόν. Ακόμη και στη Δανία ακούγονται φωνές, οι οποίες κατακρίνουν το γεγονός ότι η ΕΕ «αναμειγνύεται» στους μισθούς στην Ελλάδα. Αλλά έτσι πρέπει να γίνει, εάν η χώρα επιθυμεί να διατηρήσει τα πλεονεκτήματα που έχει η συμμετοχή στην ευρωζώνη. Και το ευρώ έχει ωφελήσει σημαντικά την Ελλάδα. Συνεπώς, θα πρέπει να πραγματοποιηθούν σκληρές περικοπές, προκειμένου η χώρα να εκπληρώσει τα κριτήρια. Επίσης, θα πρέπει να ελπίζουμε ότι οι ετέροι θα δείξουν υπομονή, όταν θα τίθενται οι προθεσμίες για την πραγματοποίηση των μεταρρυθμίσεων και τη ρευστοποίηση των δανείων. Αυτό είναι το θέμα, το οποίο αναμένεται να συζητήσουν οι Υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ, αυτήν την εβδομάδα, αφού η Συνάντηση Κορυφής της ΕΕ αποφάσισε, την περασμένη εβδομάδα, να μην εγκαταλείψει την Ελλάδα.
Η υπομονή απέναντι στην Ελλάδα φαίνεται ότι είναι μετριασμένη, ειδικά στη Γερμανία, η οποία αναμένεται να καταβάλει το ακριβότερο αντίτιμο για την παροχή εγγυήσεων στους ξέγνοιαστους Έλληνες. Η Γερμανία αντιμετωπίζει η ίδια μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Στα γερμανικά ΜΜΕ εκφράζεται η αγανάκτηση, καθώς, για παράδειγμα, το όριο συνταξιοδότησης στην Ελλάδα είναι τα 63 έτη, ενώ στη Γερμανία έχει αυξηθεί από τα 65 στα 67 έτη, σε μια προσπάθεια περικοπών των δημοσίων δαπανών, προκειμένου η χώρα να συμμορφωθεί με τα κριτήρια της ευρωζώνης. Οι Γερμανοί φοβούνται, επίσης, ότι η Ισπανία και η Πορτογαλία θα ζητήσουν χρήματα, όταν θα σταματήσει η χρηματική βοήθεια προς την Ελλάδα.
Η Ελλάδα επλήγει, φυσικά, ιδιαίτερα σκληρά, καθώς η διεθνής οικονομική κρίση ξέσπασε σε μια χρονική περίοδο, κατά την οποία το ελληνικό χρέος επρόκειτο να αυξηθεί δραματικά. Αλλά το γεγονός ότι οι Έλληνες αναγνωρίζουν τη δική τους ευθύνη δεν θα πρέπει να εκπλήσσει, ούτε, άλλωστε, η συμπεριφορά τους μπορεί να προκαλέσει συμπάθεια.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου θεωρείται, και δικαίως, ως ο κατάλληλος άνθρωπος για τη θέση, εάν η Ελλάδα θα πρέπει να καταπολεμήσει τη διαφθορά και την αμέλεια, οι οποίες οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Θα πρέπει, επίσης, να βρεθεί η ισορροπία ανάμεσα στις απαιτήσεις του υπόλοιπου κόσμου και στις απόψεις των Ελλήνων. Μετά την ολοκλήρωση της Συνάντησης Κορυφής, της προηγούμενης εβδομάδας, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος κατά τ’ άλλα είναι ήπιος στις δηλώσεις του, επέκρινε τους Ευρωπαίους συναδέλφους του, κατά τη διάρκεια ομιλίας του, η οποία μεταδόθηκε από την ελληνική τηλεόραση. Τους κατηγόρησε ότι δημιουργούν ένα κλίμα φόβου, καθώς δίδεται η εντύπωση ότι η Ελλάδα απειλείται από κατάρρευση και ισχυρίσθηκε ότι η Ελλάδα μετατράπηκε, κατά τη διάρκεια αυτής της πρώτης σημαντικής δοκιμασίας του ευρώ, σε «πειραματόζωο στον αγώνα της Ευρώπης και των χρηματοοικονομικών αγορών». Επίσης, κατέκρινε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, καθώς δεν αποκάλυψε την «εγκληματική συμπεριφορά» των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων, οι οποίες παραποίησαν τα στατιστικά στοιχεία. «Αυτό υποβάθμισε την αξιοπιστία των ευρωπαϊκών θεσμών στις διεθνείς αγορές», δήλωσε ο Γιώργος Παπανδρέου.
Με τις δηλώσεις αυτές, οι Έλληνες δεν απέκτησαν καινούριους φίλους ούτε στις Βρυξέλλες ούτε στον υπόλοιπο κόσμο...
Η Ελλάδα έχει, ήδη, αποκτήσει τη φήμη ενός εξαιρετικά δύσκολου συνεργάτη. Οι Έλληνες έχουν, τα τελευταία 18 χρόνια, εμποδίσει την πλήρη συμμετοχή της βόρειας γειτονικής τους χώρας, της «Μακεδονίας» στη διεθνή συνεργασία. Το γεγονός αυτό προκάλεσε σημαντικά προβλήματα στη σταθερότητα στα Βαλκάνια. Η Ελλάδα επιμένει ότι η «Μακεδονία» δεν θα πρέπει να αποκαλείται με αυτό το όνομα, καθώς αυτό χρησιμοποιείται, ήδη, από ελληνική επαρχία. Επίσης, κατηγορεί τους «Μακεδόνες», καθώς θεωρεί ότι επιθυμούν την προσάρτηση της ελληνικής επαρχίας στο κράτος τους. Ο ισχυρισμός αυτός είναι, βέβαια, ανυπόστατος, εάν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι οι κάτοικοι της φτωχής «Μακεδονίας» είναι μόλις δύο εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ η πέντε φορές μεγαλύτερη Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ, το οποίο θα υπερασπισθεί τους Έλληνες, εάν οι γείτονές της θέλουν να της πάρουν κάτι. Η άλυτη διαμάχη σημαίνει ότι η «Μακεδονία» δεν έχει λάβει ακόμη συγκεκριμένη ημερομηνία έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ. Η Ελλάδα έχει, επίσης, θέσει βέτο κατά της ένταξης της «Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ, αν και όλες οι υπόλοιπες χώρες μέλη είναι έτοιμες να τη δεχθούν.
Η συμπεριφορά της Ελλάδας δεν είναι, φυσικά, λογική, ενώ οι προκάτοχοι του Γιώργου Παπανδρέου χρησιμοποίησαν, επί σειρά ετών, αυτήν την υπόθεση, προκειμένου να εξάψουν τα πνεύματα και να αποφύγουν να αναφερθούν στα πραγματικά προβλήματα της χώρας. Οι ελπίδες μας, όσον αφορά αυτό το θέμα, είναι πολλές, καθώς ο Γιώργος Παπανδρέου απέδειξε στο παρελθόν ότι έχει τη βούληση και την ικανότητα να παραβλέπει τις κοντόφθαλμες εθνικιστικές απόψεις. Εάν θα πρέπει, όμως, να έχει τη συναίνεση της συντηρητικής αντιπολίτευσης για την πραγματοποίηση των περικοπών στην οικονομία, τότε τα περιθώρια ελιγμών, όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, είναι στενά.
Οι Ευρωπαίοι εταίροι της Ελλάδας θα καταστήσουν σαφές ότι εάν η χώρα επιθυμεί τη βοήθεια για να εξέλθει της κρίσης, θα πρέπει, πρώτ’ απ’ όλα, να είναι ευγνώμων με το γεγονός ότι ανήκει στην ευρωπαϊκή συνεργασία. Επίσης, η Ελλάδα θα πρέπει να κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο φέρονται οι Ευρωπαίοι συνεργάτες. Αν και αποτελεί το «λίκνο της δημοκρατίας», δεν θα πρέπει να συμπεριφέρεται με παιδαριώδη τρόπο.
Εάν το πρόβλημα της Ελλάδας τεθεί σε ένα πιο ευρύ πλαίσιο, τότε προκαλούνται κάποιες ερωτήσεις σχετικά με το μέλλον της ευρωπαϊκής συνεργασίας, εφόσον δεν υπάρχει κάποιος υπέρ-κρατικός έλεγχος των εθνικών οικονομικών πολιτικών. Το λιγότερο που μπορεί να γίνει είναι να διασφαλισθεί ότι οι χώρες δεν παραποιούν τα οικονομικά τους στοιχεία. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε περισσότερα ελληνικά φιάσκο, τα οποία εύκολα καταλήγουν σε τραγωδίες».
Ο ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΣ να συμπληρώσει, ότι τα όσα αναφέρονται για τα Σκόπια φυσικά δεν μας βρίσκουν σύμφωνους και είναι μάλλον παιδαριώδη, αν σκεφθούμε ότι τόσο στα Ίμια, όσο και στην Κύπρο, το ΝΑΤΟ δεν παρενέβη όταν η Τουρκία -επίσης σύμμαχος- μας επετέθη.
